Хитрые утята
На берегу озера растут зелёные дудочки тростников. Идут сюда с болота тяжёлые большие утки, а за ними растянулись между кочками чёрные утята с жёлтыми лапками.
Мы плывём на лодке по свободной от растений узкой полоске. Впереди нас из тростника выплывают два маленьких утёнка. Увидели они лодку и помчались от нас. Мы дали нашей лодке быстрый ход и стали их догонять. Вдруг оба утёнка исчезли под водой. Мы долго ждали, когда они вынырнут. А они уже расположились в камышах, затаились, высунули розовые носики между дудочками, и не касаются их, не шевелят. «Не бойтесь, утята, мы малышей не обижаем» - тихо говорим мы.
Объяснение:
Таңертең төменгі бөлігінде тұман төселді. Бірақ көкжиектен күн пайда болады және оның сәулелері тұман сұр пеленін жейді. Күн жоғары көтеріледі және оның сәулелерін алыс орманның ұшы сары бидайдың өрісі бойынша шашыратады. Орманнан бір шақырым қашықтықта көлдің Күн бетінде жарқыраған. Оған өзен ағысы құяды. Біз оған барамыз. Жағалауда таңқурай өсуде. Оған кіріп, иісі бар жидектерді рахаттандырыңыз. Өзеннің басқа жағалауы қамыспен жабылған. Жеңіл жел оны сәл шығарады. Со сабақтарының арналған сабақ перелетают инеліктер. Лалагүл көбелек болды. Өзеннің баяу ағысында балдырлар қозғалады. Арқаға жатырсың, аспанға қарайсың. Шексіз мұнарада оның жаворонкалары құйылады. Олардың әнін тыңдайсың және шаттанасың.