Я хачу расказаць вам пра майго сябра. Яго завуць Ягор. Мы з Ягорам пазнаёміліся два гады таму ў летнім лагеры. У нас хутка выявілася мноства агульных інтарэсаў. Акрамя таго, аказалася, што мы з аднаго гораду, таму наша сяброўства не скончылася з заканчэннем лета. Ягор - мой аднагодак. Ён сярэдняга росту, хударлявага целаскладу. У яго нядрэнная пастава і даволі шырокія плечы. Твар у Ягора авальны, з высокім ілбом. Лоб затуляе чуб. Ягор лічыць, што ў яго вялікія вушы, таму гадуе валасы так, каб яны прыкрывалі вушы. Але мне здаецца, што вушы ў яго абсалютна нармальныя, а вось валасы не перашкаджала б пастрыгчы. Ягор не вельмі любіць ўкладваць валасы і пастаянна ходзіць кудлаты. Але беспарадак на яго галаве глядзіцца даволі міла. У майго сябра вялікія блакітныя вочы. Яму часта робяць з гэтай нагоды кампліменты. Ягор наогул не турбуецца аб сваім знешнім выглядзе. Ён можа выйсці з дому непрычэсаным. Апранае ён тое, што першае падгарнулася пад руку. Яго неахайнасць з лішкам кампенсуецца тым, што ён мілы, абаяльны і вясёлы. Калі людзі знаёмяцца з ім бліжэй, ім становіцца ўсё роўна, што на ім надзета і якая ў яго прычоска. Ёсць у гэтым хлопчыку нешта такое, што прымушае людзей цягнуцца да яго. Вось такі ён, мой сябар Ягор. Ёсць у яго і добрыя рысы, і дрэнныя. Але ён мой сябар, я люблю яго такім, які ён ёсць.
Мы з Ягорам пазнаёміліся два гады таму ў летнім лагеры. У нас хутка выявілася мноства агульных інтарэсаў. Акрамя таго, аказалася, што мы з аднаго гораду, таму наша сяброўства не скончылася з заканчэннем лета.
Ягор - мой аднагодак. Ён сярэдняга росту, хударлявага целаскладу. У яго нядрэнная пастава і даволі шырокія плечы.
Твар у Ягора авальны, з высокім ілбом. Лоб затуляе чуб. Ягор лічыць, што ў яго вялікія вушы, таму гадуе валасы так, каб яны прыкрывалі вушы. Але мне здаецца, што вушы ў яго абсалютна нармальныя, а вось валасы не перашкаджала б пастрыгчы. Ягор не вельмі любіць ўкладваць валасы і пастаянна ходзіць кудлаты. Але беспарадак на яго галаве глядзіцца даволі міла. У майго сябра вялікія блакітныя вочы. Яму часта робяць з гэтай нагоды кампліменты.
Ягор наогул не турбуецца аб сваім знешнім выглядзе. Ён можа выйсці з дому непрычэсаным. Апранае ён тое, што першае падгарнулася пад руку.
Яго неахайнасць з лішкам кампенсуецца тым, што ён мілы, абаяльны і вясёлы. Калі людзі знаёмяцца з ім бліжэй, ім становіцца ўсё роўна, што на ім надзета і якая ў яго прычоска. Ёсць у гэтым хлопчыку нешта такое, што прымушае людзей цягнуцца да яго.
Вось такі ён, мой сябар Ягор. Ёсць у яго і добрыя рысы, і дрэнныя. Але ён мой сябар, я люблю яго такім, які ён ёсць.