назо́ўнік — часьціна мовы, якая абазначае прадмет і адказвае на пытаньні «хто? », «што? ». у сказах могуць зьяўляцца дзейнікам, дапаўненьнем, радзей — выказьнікам, акалічнасьцю ды азначэньнем. назоўнікі падзяляюцца на агульныя і ўласныя, адушаўлёныя і неадушаўлёныя, асабовыя і неасабовыя, канкрэтныя і абстрактныя, зборныя, рэчыўныя.
назоўнік у беларускай мове адрозьніваецца паводле роду (мужчынскі, жаночы, ніякі), ліку (адзіночны, множны) ды склону (назоўны, родны, давальны, вінавальны, творны, месны, дадаткова — клічны). дадаткова маюць тры скланеньні: першае, другое, трэцяе.
Я вельмі люблю сваю ў пакой, у якой мне вельмі зручна і камфортна. Сцены ў маім пакоі цёплага жоўтага колеру, на падлозе мяккі пухнаты дыван, а на столі зорнае неба (калі выключаеш святло, зорачкі яшчэ доўга свецяцца вясёлымі агеньчыкамі). Пакой ўмоўна падзелена на дзве паловы-спартыўную і вучэбную. У вучэбнай часткі-пісьмовы стол, настольная лямпа, крэсла, на сцяне-кніжныя паліцы. Кніг шмат, а з кожным годам становіцца яшчэ больш. Але калі я прыходжу дадому, то часта на маім стале "спяць стомленыя цацкі», а кніжкі стройнымі радамі пакінулі звыклыя месцы. Гэта значыць, што ў маё адсутнасць у маім пакоі гуляла малодшая сястра.
Для спартыўных заняткаў у маім пакоі ўстаноўлена шведская сценка. Каля сценкі варта кампутарны столік, на якім, вядома, не ідэальны парадак: Побач з кампутарам ляжаць відэакасеты, фламастэры, ручкі, алоўкі, адарваныя гузікі і іншыя дробязі. Часта мама мяне лае за гэты беспарадак і прымушае прыбраць. Але праходзіць нейкі час і ўсё водружается на ранейшыя месцы. На сценах пакоя малюнкі і аплікацыі, фатаграфіі маіх любімых спартоўцаў і артыстаў.
Вялікае акно ў пакоі выходзіць на поўдзень, таму заўсёды ў ёй утульна і светла. На падаконніку гаршкі з пакаёвымі кветкамі, за якімі я люблю заляцацца. У падзяку мае любімыя расліны цешаць мяне прыгожымі кветкамі і пышнай лістотай.
У народзе вельмі дакладна прыкмечана: »У гасцях добра, а дома лепш». Пасля любога, няхай нават вельмі цікавага і насычанага дня мяне заўсёды цягне дадому, да маіх бацькоў і сястры, у маю каханую пакой.
***
Апісанне пакоя
Уваходжу ў светлую цёплую невялікую пакой: стол, ложак, шафы з кнігамі і цацкамі. Гэта мая пакой. Я тут праводжу большую частку часу - раблю ўрокі, чытаю, гуляю. Мая пакой мае свой твар: тут стаяць кнігі, якія неабходныя мне ў вучобе, якія развіваюць мяне як асобу. Я вельмі люблю чытаць энцыклапедыю, знаходзіць адказы на пытанні, якія цікавяць мяне пытанні. У вольны ад вучобы час я гуляю ў развіваючыя гульні: шахматы, полусальто, "НЭП". Сучасныя гульні дапамагаюць дзецям падрыхтавацца да дарослага жыцця, да сур'ёзных праблемах. Цацкі не проста ўносяць радасць у жыццё дзяцей, яны ствараюць нейкую радасную і добрую, дзіўна ласкавую атмасферу. Яны і сродак пазнання свету дзецьмі.
Год ад года я расту, а цацкі застаюцца ранейшымі. Спачатку яны былі маімі вернымі памочнікамі і сябрамі, а цяпер я гляджу на іх паблажліва. Сыходзіць бесклапотнае дзяцінства, наперадзе пара сталення.