Бал - это, прежде всего, праздник, поэтому не случайно балы давались по случаю свадеб, дней рождений монархов, а также по случаю памятных дат и государственных праздников . Таким примером является возможно первый бал в истории - бал в честь бракосочетания Карла VI с Изабеллой Баварской в 1385 г. во французском городе Амьене. Широкое рас и развитие балы получили во Франции во времена правления Екатерины Медичи и ещё более при галантном короле Генрихе IV. Со времён Людовика XIV балы постепенно привились во многих немецких резиденциях и стали составлять существенную часть большинства придворных празднеств.
В России балы появились при Пётре 1 с 1718 года. Первые русские балы назывались ассамблеями. На протяжении 18 – 19 вв. балы всё прочнее входили в русский обиход и вскоре проникли во все слои общества. К середине 19 века балы получили очень широкое рас К примеру, в Петербурге и в Москве проходили тысячи балов в год. Но и в небольших уездных городах балы были очень популярны. Например, в небольшом уездном городе – Ростове Великом в Ярославской области, проходило в то время порядка сотни балов в год.
Балы делились на 2 категории. Это придворные балы и общественные балы. Придворные балы были довольно чопорные и скучные, и считались официальными мероприятиями. Такие балы чаще всего проводились в Петербурге. На них часто присутствовала императорская свита и представители самых знатных семей Москвы и Петербурга. Московские балы несколько отличались от Петербургских. В зале Благородного собрания в Москве два раза в неделю устраивались балы, на которые собирались до пяти тысяч человек. На таких балах можно было веселиться от души, в отличие от чинных и церемонных придворных балов в Петербурге.
Общественные балы в России устраивались дворянством, купечеством, ремесленниками, художниками и даже артистами. Они имели довольно свободную форму проведения и очень широкий круг участников. Можно сказать, что бал в 19 веке был основной формой общения и для большинства городских жителей.
Тем не менее, существовали общие для всех балов правила проведения. Начинался любой бал с торжественного полонеза – марша. Полонез мог продолжаться около часа. Возглавляли полонез хозяин бала с самой важной гостьей бала, а также хозяйка с самым важным гостем бала. На великосветских балах это были император с императрицей. Затем шёл вальс. С вальса только начинался бал, а за ним шли другие танцы, в частности, танцевали венгерку, краковяк, падепатинер, падеспань, падекатр... На балах существовал определенный танцевальный порядок, и все знали, что за так называемыми мелкими танцами пойдет первая кадриль, затем, следуя распорядку, вторая, третья. После четвертой кадрили и мелких танцев, как правило, шла мазурка. Это уже особый танец. Он, как и кадриль, у всех дам заранее был расписан, и каждый кавалер, каждая дама знали, когда и с кем они танцуют. Следует отметить, что среди всех танцев мазурка и котильон являлись наиболее "важными" приглашениями на балу, по той причине, что после мазурки кавалер вел даму к столу на ужин, где можно было пообщаться, пофлиртовать и даже признаться в любви. Ужинали все в боковых гостиных, за небольшими столиками. За каждым столиком гости собирались своей компанией. Кроме того, на балах всегда был открыт буфет с разными яствами и напитками.
Адамның немесе сенікі
Адамның қалаған нәрсеге қол жеткізе алмауының себебі көбінесе жағдайлар емес, сонымен қатар мүмкіндіктерімізден толықтай пайда көруге кедергі жасайтын ішкі сеніміміз.Адамның мүмкіндіктері іс жүзінде шектеусіз.Ия,сіз өзіңіз қалаған нәрсеге ие бола аласыз:денсаулық, бақыт,мансап және т.б
Біздің қабілеттеріміз қайда жасырулы? Әрқайсымыздың ішімізде деп ойлаймын.Бұл - біздің миымыз. Ғалымдар дәлелдегендей,тіпті ең танымал ойшылдар оны 25% ғана пайдаланады екен.Қалған 75% қолданылмайды.Миымыздың көп қорын қолдану мүмкіндігі бізге не береді? Сіз таңқаларсыз, бірақ бұл адамды құдіретті етеді.
Миымыз біздің ойлау процестерімізді басқарғандықтан,мұнда әртүрлі деструктивті ойлар мен теріс көзқарастар болады.Және бұл дегеніміз,біз ішінен өзіміз қалаған нәрсеге жету мүмкіндігінен айырылып, өзіміз қалаған адам болуға кедергі жасаймыз.Біздің миымызда: "Мен ешқашан істей алмаймын ...","мен жеткілікті түрде жақсы емеспін...» және тағы басқалар сияқты ойлар бар. Бірақ тәжірибе көрсеткендей адам осындай күмәндардан айрылса,өзіның биікке қалай көтерілгенін де байқамай қалады.Бұған мысал ретінде, Гиннестің рекордтар кітабындағы көптеген атақты адамдардың іс-әрекеті.Өткен ғасырда өмір кешкен Трояны ашқан ғалым Шлиман 22 тілді білген екен. Моцарт 5 жасында симфония жазса,тас керең Бетховен өлмес классикалық музыкалық шығармалар қалдырды.Олардың құпиясы қарапайым:олар өздерінің қабілеттеріне күмәнданбаған.
Және бұл адамның физикалық қабілеттеріне де қатысты.Көпшілігіміз ауыр машина көтеру үшін жеткілікті физикалық күш сезінбейміз.Бірақ дөңгелектің астына түсіп қалған балаларды құтқаруға тырысатын аналар ауыр автомобильдерді өз күштерімен көтерген жағдайлар бар.Олар күнделікті өмірде бұны ешқашан істей алмаған еді,бірақ стресстік жағдайында баламды құтқарам деген оймен олардың барлық шектеулі көзқарастары жойылып кеткен.Осындай мысалдар өмірде өте көп.
Қорытындылай келе,біздің санамыздағы шектеулерді өзге емес,өзіміз орнатамыз.Біз өзімізді жеткіліксіз талантты, табысты,күшті, бақытты деп санамаймыз.Осындай кедергілермен күресуге,оларды керісінше ауыстыруға және осылайша қажетсіз кедергілерді жоюға болады. Біз өзімізді өзіміз ғана жаратамыз және біздің болашағымыз тек өзімізге байланысты.
2) "Русская правда"
3) Новгород