1Біріншіден, мектептердегі оқушылар санының төмендеуі - әскери жылдардағы балалар мектепке барған, ал олардың саны аз болған.
Екіншіден, 1958 жылы жеті жылдық білім берудің орнына жалпыға бірдей сегіз жылдық білім беруге көшу болды.
Үшіншіден, ауылдық жерлерде интернат-мектептердің ашылуы, бұл ауылдар мен ауылдарда оқуға көбірек қолайлы жағдай туғызды.
Төртіншіден, жоғары оқу орындарына қабылдау ережелері өзгерді - мектептен кейін біраз уақыт өндірісте жұмыс істеп, еңбек өтілі болуы керек және тек онымен бірге университетке бару керек болды.
2)2013 жылғы 1 қыркүйектен бастап Қазақстан төрт облыста (Алматы, Ақтөбе, Шығыс Қазақстан және Оңтүстік Қазақстан облыстары) 50 пилоттық мектептерде жан басына шаққандағы нормативтік қаржыландыруды тестілеуді бастады, 2014 жылғы 1 қаңтардан бастап Ақмола облысының 13 мектебі пилоттық жобаға енгізілді, 1-ден бастап 2017 жылдың қаңтарында Астана мен Алматыдағы тағы бес мектеп. 2018 жылдың 1 қыркүйегінен бастап жан басына қаржыландыру Астана қаласының 74 мемлекеттік және 11 жеке меншік мектебін қамтыды. 2019 жылдың 1 қыркүйегінен бастап бұл бағдарлама Алматыдағы тағы 192 мемлекеттік мектепке және Шымкенттегі 127 мектепке, ал 2019 жылдың қаңтарынан бастап республиканың барлық жекеменшік мектептеріне әсер етеді
3)ХІХ ғасырдың 60-жылдарында басталған мектептің қайта құрылуы білім беру жүйесін елдің әлеуметтік-экономикалық қажеттіліктеріне сәйкес жүргізуге бағытталды. 19 ғасырдың екінші жартысында тар, таптық, феодалдық мектеп жалпы халық үшін салыстырмалы түрде қол жетімді буржуазиялық, таптық мектеппен алмастырылды. Себебі, серфондты жою болды. Білім саласындағы таптық саясаттың әділетсіздігі айқындалды, классицизмге негізделген орта білімнің жоқтығы анықталды
4)Білім беру бағдарламаларының сипаты бойынша Қазақстандағы білім беру жалпы және кәсіптік білім болып бөлінеді. Білім берудің келесі деңгейлері бөлінеді: мектепке дейінгі тәрбие және оқыту, орта білім, жоғары және жоғары оқу орнынан кейінгі кәсіптік білім
5)КСРО-дағы жеті жылдық мектеп, жеті жылдық мектеп - бұл оқу орны (толық емес орта мектеп), оқу ұзақтығы 7 академиялық жылға тең, ол КСРО-да 1920-50-ші жылдары болған
Объяснение:
Вавилонская цивилизация, которая просуществовала с 18 до 6 века до н.э., была, как и шумерская, городского характера, хотя основана на сельском хозяйстве, а не промышленности. Страна состояла из дюжины городов, в окружении деревень и хуторов.
Горящее солнце, падающее на плодородную почву, обогащенная и политая мощными, затопляющими потоками, - это идеальные условия для сельского хозяйства. Это первое, и самое главное занятия вавилонян – земледелие и животноводство. Великие стада овец и стад крупного рогатого скота и коз, указывают на то, что пастырская деятельность не игнорировалась. Пастухи образовали многочисленный класс, который составлялся из бедуинов постоянно плывущих из пустыни. Главные пастбища находились к западу от Евфрата. Но выращивание зерна и фруктов было гораздо более распространенным занятием.
Про занятия в промышленности и дифференциацию труда иллюстрируют разнообразие профессий. Историки упоминают плотника, кузнеца, ткача, кожевника, красильщика, гончара. Обилие шерсти привело очень рано к производству шерстяных тканей и ковриков, в которых вавилоняне превзошел всех остальных.
Изготовление кирпичей было самой важной отраслью в стране, где камень был практически недостижимый. Месяц симану (май-июнь) был «месяцем кирпичей», и он был наиболее благоприятным для их изготовления. То есть, еще одна профессия, в которой нуждались из-за постройки дамб, храмов и так далее, стало более реальным и возможным благодаря наличия соломы и глины. А последние, так же благодаря климатическим особенностям – солнца и наводнений.
Находясь на равнине, через Вавилон прокладываются торговые пути. Также облегчается торговля реками, которые проходили на территории страны. То есть, ее территориальное размещение повлияло и на такой тип занятий – торговлю.