ответ:ебой
Объяснение:апчхи
Әңгіме
Зиянкестер.
Адам дұшпаны болатын секілді,кез келген тіршілік иесіне өз зақымын тигізетін тіршілік иелері де болады.Оларды біз зиянкестер деп атаймыз.Зиянкестер – адам,жануарлар мен өсімдіктер бойында әр түрлі ауру қоздырғышын таратып,зақымдайтын жәндіктер мен жануарлар тобы.Зиянкестер адамнан бастап әр түрлі шаруашылық салаларына біршама апат алып келеді.
Мысалы,ауыл шаруашылық зиянкестері — егістік пен табиғи өсімдіктерді зақымдап,түрлі аурулар таратады. Олар:кемірушілер,бауыраяқты ұлулар,жұмыр құрттар және тағы да басқа. Зиянкестердің де ішінде жиі кездесетін түрлері: шаян тәрізділер,көп аяқтылар және өрмекші тәрізділер.Зиянкестердің түрлері көп және олардың өсімталдығы жоғары дәрежеде.
Адамның зиянкестері адамды ауруға шалдырып,ең ақыр аяғында ауруханаға жөнелтеді.Жануарлар мен өсімдіктердің зардап шегуі – азық-түліктің азаюына әкеп соқтырады.Сондықтан да,қазіргі таңда зиянкестермен күрес қарқынды жүруде.
ответ:Кеңдік. Биіктік. Тереңдік. Осынау бір-бірінен ажырамас үш ұғым арқылы Абай жырындағы, Абай сөзіндегі ұлылықты ұғып, ұрпаққа ашып айтамын, не биікке шығамын, не тереңге бойлаймын деген адамның өзі жоғары шықса, басы айналары, төмен түссе, тұншығары анық. Өйткені, Абай рухы аспандай асқақ, қара жердей қасиетті, ақын ойы қазақтың кең байтақ даласындай барлық құпия сырын ішке түйіп жатыр. Абайдың бір өзі – тұтас әлем және көрінгенге ашыла бермейтін, қалтарысы көп жұмбақ әлем, зерттелмеген мұхит, игерілмеген ғарыш.
Кең жазықта көсіле шапқан арғымақ па, қансонарда түлкі алған аңшы ма, махаббат қызығына батқан жастар ма, қас пен көздің арасындай бір сәтте жоқ болатын жалған ба, көкірегін қарс айырған халық мұңы ма, жер басып жүрген пенделердің көрсоқыр надандығы ма, ел билейді деп үміт артқан ағайынның жамандығы ма, күн мен түндей мәңгілік айқасып өтер итжығыс тіршіліктегі игілік пен зұлымдық па, осының бәрі Абай жырларында көрініс табады.
«Жүрегіңнің түбіне терең бойла,
Мен бір жұмбақ адаммын, оны да ойла», – деген ақын сөзі арты өкініш, алды үміт заманға айтылды ма, көрген түстей жалғанда не жасарын біле алмай шарқ ұрған адамға айтылды ма, әлде сөз ұқпайтын наданға айтылды ма, болжау қиын. Қасіреттен егіліп, қабырғасы сөгіліп кеткен кезде Абайдың:
«Өлең, шіркін – өсекші, жұртқа жаяр,
Сырымды тоқтатайын айта бермей»,– деуі де сондықтан.
первое ШЫНШЫЛ
второе КІШКЕНТАЙ