Табиғат ол жаратқанның бізге берген сыйы.Ал біздің міндетіміз сол сыйды көзіміздің қарашығындай сақтау.Бірақ біз сол міндетімізді орындамаймыз.Күнде қоқысты тастаймыз,өсіп тұрған ағаштың бұтақтарын сындырамыз бұның өзі табиғат анаға қанша зиян алып келеді.Адамдар табиғатқа қанша зиян алып келсе де табиғат бізген керісінше пайда тигізеді:мысалға дем алып отырған таза ауамызды сол табиғат береді,ішіп отрған судыда табиғат береді сусыз өміріңізді елестетіп көріңізші.Табиғат біз үшін таптырмас байлық сол үшін табиғат ана аялайық
Шәкен Кенжетайұлы Айманов 1914 жылы 15 ақпанда Павлодар облысы, Баянауыл ауданында дүниеге келген. 1928 жылы орта мектепті бітіріп, 1931-1933 жж. Семей Қазақ ағарту институтында оқиды. 1933 жылы Алматы қаласына келіп, Қазақ драма театрының құрамына қабылданады. 1947-1951 жж. аталған театрдың бас режиссері болады. Театрдағы қызметі барысында актерлік шығармашылығын шыңдап, шеберлігімен көзге түсті. Театрдағы үздік рөлдері: Ақан сері («Ақан сері — Ақтоқты», Ғ. Мүсірепов), Қобыланды («Қарақыпшақ Қобыланды», М. Әуезов), Казанцев («Түнгі сарын, М.Әуезов), Тихон («Найзағай» А. Островский), солдат Шадрин («Мылтықты адам», Н. Погодин), Петруччио («Асауға-тұсау», Шекспир), Отелло («Отелло», Шекспир). 1952 жылы «Абай» (М.Әуезов, Л.Соболев) қойылымы үшін Сталин атындағы КСРО Мемлекеттік сыйлығына ие болады. 1938 жылдан бастап Шәкен Айманов кеңес кинофильмдеріне түседі. 1954 жылдан бастап режиссер болып, бірқатар фильмдерді түсірді. Өз мамандығының хас шебері ретінде Шәкен Айманов өз кейіпкерлерін сомдағанда көзтартар іс-қимылдар жасаумен қатар, оның ішкі дүниесін ашуға тырысатын. Режиссерлік қызметі барысында Айманов кинофильм мазмұнын жан- жақты ашып, ой толғамдармен қызықтырып, көркемдік жағынан суреттейтін. Дарынды актер, шебер режиссер қазақ киносының негізін қалаушылардың бірі болып, қазақ өнерінің жанданып, дамуына үлкен үлесін қосты.
Толығырақ: https://massaget.kz/layfstayl/madeniet/persona/199/ Материалды көшіріп басқанда Massaget.kz сайтына гиперсілтеме міндетті түрде қойылуы тиіс. Авторлық құқықты сақтаңыз
- Неге?,- деди сиыр - Ойткени олар маган аз тамак, су береди. Бакырай беремин, ешким тусинбейди. Солай журе беремин. Балалар мени муйизинен тартады. Адмадар мени сога береди. Содан менде жаралар коп болады. Бирак кобиси кетеди. Кейбиреуи соншама катты соккан, бир жылга дейин калатын жаралар. Адамдар сол жараны корип, бари мен анкау болып, секире беремин деп ойлап журеди, - деди сынар муйиз ешки. - Кой, олай айтпа. Ал менде бари жаксы. Маган коп шоп, су береди. Менен сут алса, мен дым "канк" демесем, онда мени еркелетеди. Балаларымда да бари жаксы. Олар да акылды болып журеди. Калай сонда сени соншама жаман айналасады?,- деп айтты сиыр. Ешки коп ойлап, неге соншама жаман олмен айналасады, ал сиырмен жаксы? Коп ойлап, жауабында тапкан жок.
Табиғат ол жаратқанның бізге берген сыйы.Ал біздің міндетіміз сол сыйды көзіміздің қарашығындай сақтау.Бірақ біз сол міндетімізді орындамаймыз.Күнде қоқысты тастаймыз,өсіп тұрған ағаштың бұтақтарын сындырамыз бұның өзі табиғат анаға қанша зиян алып келеді.Адамдар табиғатқа қанша зиян алып келсе де табиғат бізген керісінше пайда тигізеді:мысалға дем алып отырған таза ауамызды сол табиғат береді,ішіп отрған судыда табиғат береді сусыз өміріңізді елестетіп көріңізші.Табиғат біз үшін таптырмас байлық сол үшін табиғат ана аялайық