Ол жайлы аңыз бар:
Қазыбек би Жоңғар шапқыншылығы кезінде тұтқындарды босату үшін олардың жерлеріне барады.Сол кезде ол былай деп айтады:
Қазақ деген мал баққан елміз, ешкімге соқтықпай жай жатқан елміз. Елімізден құт-береке қашпасын деп, жеріміздің шетін жау ба деп найзасына жылқының қылын таққан елміз. Дұшпан басынбаған елміз, басымыздан сөз асырмаған елміз. Досымызды сақтай білген елміз, дәм-тұзын ақтай білген елміз. Бірақ асқақтаған хан болса – хан ордасын таптай білген елміз. Атадан ұл туса – құл боламын деп тумайды, анадан қыз туса – күң боламын деп тумайды, ұл мен қызын жатқа құл мен күң етіп отыра алмайтын елміз. Сен темір болсаң, біз көмірміз – еріткелі келгенбіз, қазақ-қалмақ баласын теліткелі келгенбіз. Танымайтын жат елге — танысқалы келгенбіз, танысуға көнбесең – шабысқалы келгенбіз. Сен қабылан болсаң, мен арыстан – алысқалы келгенбіз, тұтқыр сары желіммен жабысқалы келгенбіз. Бітім берсең – жөніңді айт, бермесең – тұрысатын жеріңді айт!
Сол кезде олардың ханы оған таң қалып:"даусың қаздың даусындай екен,сен Қаз дауысты Қазыбексің дейді.
Содан бері ел аузында осылай аталып кеткен деседі
-Екеуі де бір емес пе?!, - деп жауап қайырады Бай.
Төле би: Екі көзің бірдей болса, онда еңбек те бірдей болуы керек. Бай өз қателігін түсініп, қызметшіден кешірім сұрап, қой беріпті. Билер жайлы аңыз-әңгімелер өте көп. Әйтек бе, Қазыбек би, Төле би ел арасында өздерінің әділдігімен, шешендігімен ел есінде мәңгі сақталады. Тарихта да алар орны ерекше.