-о, сәлем, айжан. қайдан келе жатырсың?
-сәлем, назерке. ертең інімнің туылған күні еді. анамның қалауымен оған домбыра сатып алдым.өзі де домбыра үйімесіне қатысып жүрген болатын.
-"нағыз қазақ қазақ емес, нағыз қазақ домбыра" деген керемет сөз есіме түсіп кетті ғой. түрлі ағаштар мен қтан жасалатын ұ лттық аспаптарға мен де ерекше қызығамын. өкінішке орай, олардың ешқайсысымен ойнай алмаймын.
-иә, ұлттық аспаптар шыныменде керемет. оларды әлемге танытып, насихаттап жүрген тұлғаларымыз қаншама? !
- дұрыс айтасың. маған домбыра, қобыз және баян ұнайды. олармен ән шырқап, күй тартқан қазақ азаматтарын көргенде жүрегім елжірейді. бүгін үйіме барған соң міндетті түрде анама айтып, үйірмеге жазылатын боламын.
-жарайсың. ендеше жолымыздан қалмайық.
p. s: барынша жазған түрі
Уақыт – біздің өміріміз. Уақыт өмірімізден бөлек емес, уақыт пен өмір арасындағы байланыс күн мен оның сәулесі, ағаш пен жемісі, көз бен көру арасындағы байланыс секілді өте тығыз. Басқа жаратылыстарды айтпағанда, адамзаттың уақыт пен мекенге мұқтаж екеніне ешқандай талас жоқ. Уақытты босқа өткізу – мезгілі өлшеулі, құны өлшеусіз өз өмірімізді рәсуа қылу. Уақытты тоқтатар шамаң бар ма? Бәрі өтеді: дәуірлер, замандар да. Менің жаным ашиды бұл өмірді, Өтпейтіндей көретін адамдарға!- дейді Мұқағали Мақатаев. Расында кейбір адамдар уақытты өміріміздің ұрысы деп есептесе, бірі уақытты ұлы ұстаз дейді. Ал мен уақытты ұстаз санайтын қауымның қатарынанмын. Уақыттың мені сүріндірген кезі болған емес дей алмаймын. Алайда қолдаған, басымнан сипап көтерген сәті аз емес. Ес біліп, етек жинаған сәтімнен бастап саналы әрекет етуіме, сылбыр ойға жол бермеуіме, ақыл таразысына абай болуыма әсер еткен отбасымдағы тәрбие десем, тәрбиенің бойыма сіңімділігіне әсер деп ойлаймын.Адамға Аллаһ бұйыртқан уақыттан асқан сыйлық жоқ...