Бір ұмытқан жөн-жоралғылардан, қашан 3 немесе 4 жас жігіт және ауқатты иеге деген болып табылады жарияла-, бұл бас "денгене" пришли. Ғұрыптың шарттары: ие таковы, кірістің мақсатын танып, майлы қойды кеседі, барлық етті пісіреді. Напросившиеся жігіттер барлық етті, ішіп кет- сорпой жеуге керекке. Қарамастан және қарамастан, олар барлық ет және сорпу, сол жеңіл- тігімдермен және адалдауға керекке шығын қос өлшемде осилить алса санал-. "Денгене" тағы "сирне" атайды. "Денгене" Қазақстанының оңтүстіктің облыстарында ғұрып аталады, қашан 4-5 отбасы в сердебені малды кеседі және етті барлыққа бөледі. Бойынша жалғау еттің в сердебені тағы бір малды және олай бұдан әрі кеседі. Сол тезірек барлық ара аймақтың жылы климаттық шарттарының, чтобы ет бүлінбеді.
Один из забытых обычаев, когда 3 или 4 молодых джигита являются к состоятельному хозяину и объявляют, что пришли на "денгене". Условия обычая таковы: хозяин, узнав цель прихода, режет жирного барана, варит все мясо. Напросившиеся джигиты должны съесть все мясо, запить сорпой. И, если они не смогут осилить все мясо и сорпу, то считаются проигравшими пари и должны возместить ущерб в двойном размере. "Денгене" называют еще "сирне". В южных областях Казахстана "денгене" называется обычай, когда 4-5 семей в складчину режут скот и делят мясо на всех. По окончании мяса режут в складчину еще один скот и так далее. Это скорее всего из-за теплых климатических условий региона, чтобы не испортилось мясо.
Аққу – ежелгі, өмірдің өзгерістеріне тез уйренін құс. Аққу – қазтәрізділер тобына жатады. Қай жерде су болса, сонда аққу өмір сүреді. Дүниежүзі бойынша 150 турі кездеседі. Қазақстан суларында оның екі түрі – сұңқұлдақ аққу және сыбырлақ аққу тіршілік етеді. Аққулар ұзақ өмір сүретін, өте әдемі, көптеген ақын-жазушылардың шығармасыны арқау болған құстар. Олар сонымен қатар, ұша алатын үлкен құстар қатарына да жатады.Аққудың тусі ақ, салмағы 12-13 килограмға дейін жететін ірі құс. Қорегін іздегенде үйректер сияқты су астына сүңги алады. Кейбір аққу түрлері өзінің ұзын мойының арқасында 1м тереңдіктегі су өсімдіктерімен қоректенеді. Қазақ халқы тазалық пен сұлулықтың символы ретінде қарайтын аққу өзінің ұясын кез келген көлдерге сала бермейді. Ол ұя салуға ну қамысты, суы таза әрі тұщы ірі көлдерді таңдар алады және ол маңда адамның болуын уната бермейді. Сондықтан да халқымыз оның кез келген батпақты шалшық көлде кездесе бермейтін аса талғампаз, тәкәппар қанатты екендігін қадірлейді. Туып өскен жеріне наурыздың аяғы – сәуірдің басында қайтып оралған аққулар Қазақстан суларынан өздеріне азық, жауларынан және ауа – райының қалайсыз жағдайынан қорғанатын баспана табады. Әсіресе, қамысты қапалардың олар үшін маңызы өте зор. Көл жағасында жайқала өскен қамыс-құрақ арасына олар өздерінің ұяларын салады. Ұясын көбінесе қамыстан салады. Оның диаметрі 120-150 см болады. Аққулар еркек-ұрғашы болып жұптасқан соң, осы жұбын екеуінің біреуі өлмей жазбайды.
Один из забытых обычаев, когда 3 или 4 молодых джигита являются к состоятельному хозяину и объявляют, что пришли на "денгене". Условия обычая таковы: хозяин, узнав цель прихода, режет жирного барана, варит все мясо. Напросившиеся джигиты должны съесть все мясо, запить сорпой. И, если они не смогут осилить все мясо и сорпу, то считаются проигравшими пари и должны возместить ущерб в двойном размере. "Денгене" называют еще "сирне". В южных областях Казахстана "денгене" называется обычай, когда 4-5 семей в складчину режут скот и делят мясо на всех. По окончании мяса режут в складчину еще один скот и так далее. Это скорее всего из-за теплых климатических условий региона, чтобы не испортилось мясо.