Мен емханада. Алғаш рет, аз қамтылған, ауыруы аяқ саусақтары. Ал түсіну-бұл анам шешті повесі мені жүгіну қажеттігі туралы хабарлаймыз. Біз емханаға, набитой толпами пациенттер. Және мұнда сезіндім бізге үйреншікті иісі дәрі-дәрмек. Мен огляделся бойынша тараптарға, қайдан болса, таңсәріден плачь және дауыс, қайдан болса, күлкі бақытты сәбилер. Кезек ұзын, бірақ мен байқамай қалай қаласа біздің. Бұл хирургтің кабинеті екінші қабатта. Әрбір қадам вселял маған көбірек қорқыныш қарағанда, жақын біз кабинетке күштірек кетпейтін менің қорқыныш. Өзімнің болды қашып кете, бірақ кеш болды. Сіз енді кабинеті бізді қуаттап, жылы шырайлы дәрігер. Ол көріп, менің саусақтары мен деді, бұл жүргізу қажет шағын рәсімін үстінен бірі саусақ. Әрине жоқ шаншуды келмеді. Мен әрдайым қорықтым уколов, әсіресе , сол жерде маған тағы да жоқпыз. Маған жатуға жедел үстел және демалуға. Қорқыныш емес, минут емес, оставлял. Бірақ маған бәрі-бір сәті сәл тыныштандырып медсестре, ол көмектесті жүгіну қажеттігі туралы хабарлаймыз. Міне, маған укол, ауырады, бірақ ішінде рәсімнің сезініп, көп ештеңе. Медбике обвязала бинтпен менің саусақ. Ақырында, хирург, - деді тұруға болады. Осындай жағдай көп шөкеев, ол кеңес маған киіп еркін аяқ киім және қырағы болуы. Біз алғыстарын білдірді шықты кабинетінен. Анам маған қуанышты, ал мен вздохнул жеңілдету.
Кезекшілік туралы диалог құрастыру.
Алтынай: Бүгін сыныпта Әлібек, Ханшайым және сен кезекшілік етесіңдер. Ұмытып кетпеңдер.
Алдияр: Есіме салғанын дұрыс болды, мен сабақтан соң үйге қайтып бір шаруаларымды істеймін деп жоспар құрып отырсам ...
Алтынай: Орындықтардың барлығын көтеріп қойыңдар. Ханшайым шаң сүртіп, гүлдерге су құяр.
Алдияр: Жақсы, әрине бәрін реттеп жинастырып кетеміз.
Алтынай: Тақтаны да сүртіп қоюды ұмытпаңдар. Келесі ауысымға таза болып дайын тұрсын.
Алдияр: Жақсы, терезені ашып кетейік пе?
Алтынай: Жоқ, дала жел болып тұр. Ашып кетпеңдер, сынып қалып жүрер. Абай болыңдар.
Алдияр: Уайымдама. Бәрін жинап, дұрыстап кетеміз.