Қыран құсты қастерлеген халықпыз.
Қыран құс - жыртқыш,жылдам әрі епті құс.Ал,көшпелі халықтарда,әсіресе,қазақтарда қыран құсты ерекше қастерлеген.Біздер үшін ол батырлықтың,еркіндіктің,алғырлықтың белгісі іспеттес.Республикамыздың мемлекеттік көк байрағында да азаттықтың айбыны ретінде алтын қыран құс бейнеленгені соның дәлелі.Байырғы замандарда қыран құсқа "Құс патшасы","Қанаттылар ханы","Құдайдың қазаққа еншілес берген құны" деп мадақтап,оның қастерлігін одан әрі танытқан.Бұнымен қоса қыран құстың ел ішінде құны да жоғар болған.Мысалы,Жеті жарғы заңында аңға салатын итті,бүркітті өлтірген адамнан олардың иесіне бір құл немесе бір күң беріледі делінген.Қыран құсты қолға үйретіп,баптап,саятшылыққа пайдалану қазақ халқының ежелден келе жатқан өнері,дәстүрі десек те болады.Қыран бүркіт Жеті қазынаның бірі екендігі тағы бар.Осының барлығы қыран құстың біздің халқымыздың тарихы мен бүгінінде,тұрмысы мен дәстүрінде алар орнының зор екендігін білдіреді ғой.
Біз көктемнің жанасушылығын ша өзгерістің көпшілігінің табиғатта танимыз. Ша түндерге тағы аязды, бірақ күндіз олай жылы, не олай және себя деген шешу қала- үшін ұзақ қысты жалықтыр- бөрікті және орамалдарды. Ұзын күн болып жатады, қарамастан және азанда біз оянамыз оттого, не терезеге көз сал- күншуақ. Жандандыр-: болды неғұрлым жайма-шуақ күндер барлықта белгілі, болды көгілдір және ашық түсті аспан, сыңғырлақ және қатты құстар ән айтады. Қар жібу бастайды, қарамастан және ша жолдарға жүгіреді, жылғалар шүмектеп ағады. Қарамастан және тіпті промокшие аяқтар бірде-бір всерьез берекесін кетірмейді - ғой барлық біледі, не сол ненадолго. Қатты тамшылар алды музыкамен сияқты. Қарамастан және көшеден кету енжарлан-.
Ал орманда на бірінші назарды ештеме: кругом қардың өзгермеді және тып-тыныш. Бірақ, назар аударылып, құлақ салып, байқайсың, не көктем өзінің құқықтарына деген кірді және мында. Тал-шыбықтарда бүршіктер желіндейді, олар түсті поменяли және қарсы пригревающему күнге майыстырылды. Жібі- проталинкаларда сүрелер көрікті