Бас қазіргі адамның жақсы білім және кең өре болуғакерекке. Қажет көп біл- және ылғи дамы-. Адам сияқтытұлғаны орындалса, ол есті над собой жұмыс істейді.Алайда өмірде болмаппын олай жеңілтек, как ертегіде:"как туды, олай және іске сгодился". Қарамастан жәнетұлғаларды туралы бол- айта, болмайды туралымұғалімнің рөлінің айтпаппын. Ақиқаттық мұғалім - текбілімнің сақтаушысының. Сол им. бөлісу дайын анакогда-то тастың балтасының өзінің жас аданасынатапсыр- алғашқы зат адам, қарамастан және біріншімұғаліммен болды, меншікті тәжірибеге дегенприобщиться мүмкіндікті алып бердім. Білімнің жәнетәжірибенің берілісінің үдерісінде қазіргі өркениеттұрады. Ең суперсовременные технологиялар мұғалімніңжәне оқушының тірі жанасушылығын: байқа- туында-мүдденің искру ауыстырмайды, қолда- ол ғана адамалғыр. Мұғалімнің кәсібінің абзалдығы ана, бұл олжеткіншекке ең құнды жұқтырады, бұл адамзатты үшінөзінің тіршілігінің мыңжылдықтарын шықты, - байлықтаррухани
Театр жайлы баяндама.
Театр – сахналық өнердің өмір көріністерін драмалық әрекет арқылы көрермендердің көз алдында актерлер күшімен бейнелейтін бір түрі; ойын-сауық немесе спектакль; түрлі сахналық ойын-сауықтар, сонымен қатар жалпы мәдени шаралар өткізілетін орын-жай.
Театрдың тарихи жағынан қалыптасып, даму, өсіп-өркендеу жолы әрбір ұлттың, әр халықтың өмір-тұрмысымен, олардың жалпы тарихымен және тұрлаулы мәдениетімен тығыз байланысты. Басқа өнер түрлері сияқты театр өнері де қоғамдық ой-сананың негізгі бір формасы болып табылады.
Театр әдетте өз заманының озық идеяларын бойына сіңіре отырып, ізгілік мұраттарын паш еткенде, ең бастысы адамның өмірлік және рухани ой-мақсаттары мен оның күрделі ішкі жан дүниесін терең де шынайы ашып бейнелегенде ғана ол өзінің жоғары көркемдік сатысына көтерілумен қатар қоғамдық-әлеум. міндеттерін орындай алады. Театрдың да өнердің өзге салалары секілді өзіне тән ерекшеліктері бар. Ол – әдебиет, музыка, кескіндеме, архитектура, би және кинематографияның мәнерлі амал-тәсілдерін бойына жинақтаған синтездік өнер. Мұның өзі сахна мен көрермендердің рухани ой-сезім күйлерінің бір-бірімен өзара ұштасуын, оған қоса спектакльді жасаушылар мен көпшілік қауымның арасындағы жалпы мақсаттың ортақ болып, бір арнадан шығуын талап етеді.