Отанға, сол Отанның жүрегі — Москваға, қатерлі, қатал жау суық қолын созған кезде, сіздің атыңыз қараңғы түнде тұнық аспанға атылған жай оғындай жарқ ете қалды. Майдандағы әскерлерге нұрын шашты.
Ол — мың басы. Мың қолды бастаған отыз бір жастағы Момышұлы — Намысұлы боп шыға келді. Отанның әрбір адым жері үшін табан тіреп, қайсарланып, өжеттеніп тұрып алды. Қоршаудың өзін ерлікпен, өжеттікпен қаймықпай бұзып өтті.
Сол шақта астананы қорғаған мыңдар мен миллиондар арасынан «Момышұлының батальоны» өзгеше аталды, ерекше көзге түсті.
Оны генерал И.В.Панфилов мақтады. Газеттер жазып жатты. Ер еліне еткен еңбегін ерекшелігім демей, еліріп мақтан етпей, сол бір табиғи қалыпта қала білді. Мұнда ерлікке тән азаматтық көрінді. Сөйтіп, Бауыржан бастаған батальон Москва түбіндегі шайқаста асқан ерлік көрсетті. (113 сөз)
Шопан қора-қора қойымен өрістен қайтып келеді. Екеуі бетпе-бет келгенде ашылып сөйлесе алмады. Кезек-кезек келген қонақтарды қарсы алдық. Ата-ана берген тәрбиенің маңызы зор. Бұл атаны үлкен-кішінің бәрі құрметтейді. Азды-көпті білгенінің бәрін үйретті. Тойға ағайын-туғанның бәрі келді. Оны дос-жарандары үнемі қолдап жүреді. Ағылшын тілінде жап-жақсы сөйлейді екен. Әп-әдемі салынған сурет бәріне ұнады. Қаламызда үп-үлкен ғимараттар бой көтерген. Сарт-сұрт еткен дыбыстан шошып кетті. Қар жерде жылт-жылт етеді.
7гггррнгкугкокр4оо4 око4р4р4р4 т4и4и4и4 4и3и4и44о4о 44ир4и4и4и4 4и4и4и4т4 4и4 44 о4 4и4и4и4 4и4р4 4и 4и4и4и4 4и4 4и4 3и 44