ответ, проверенный экспертом
4,5/5
37
maudarbekova
умный
5.5 тыс. ответов
5.4 млн пользователей, получивших
Дүкен аралаудың пайдасы.
Соңғы жылдары Интернет өмірімізге мықтап енгені сонша, қазір онсыз өмірімізді елестету мүмкін емес. Коммуналдық қызметтердің ақысын төлеу, балабақша ақысын төлеу, білім беру қызметтері, пойыз/ұшақ/автобус билеттерін сатып алу, концерт, көрме, бізден мыңдаған шақырым жерде орналасқан көрікті жерлерге виртуалды экскурсиялар, қалаған тауарды сатып алу мүмкінді.і ... Бұл тізімді ұзақ жалғастыра беруге болады. Ғаламтор өміріміздің барлық саласына енді.
Осы ретте дүкен аралау да қалыс бара жатқан сияқты. Дегенмен, менің ойымша дүкен аралаудың да пайдасы бар.
Ең алдымен дүкен аралау жаттығумен тең десек болады. Ғаламтор бетіндегі мәліметтерге жүгінер болсақ, әйелдер қауымы сауда орталығын ары-бері аралау үшін 330 км жол жүреді екен. Оған тағы бірталай киім - кешекті киіп көруді косуға болады. Осылайша дүкен аралау арқылы жаттығып, тіпті артық салмақ пен калориядан арылуға болады екен.
Тағы бір пайдасы - адамның психо - эмоционалдық күйіне деген жағымды әсері. Жаңа киім киіп көріп, ұнағанын сатып алу арқылы адамның көңіл - күйі көтеріледі, өзін жақсы сезініп, жүйкесі де тынышталады. Сатып алған жаңа киімін өзгелерге көрсетуге асығып, алып - ұшып тұрады.
Ал сіздің ойыңызша дүкен аралаудың қандай пайдасы бар?
Объяснение:
керек жерін ал
Бүгін ерекше тебіреніс пен толғанысқа толы күн...Бүгін мектеп атты кеменің ескегін есіп көрген кез-келген пендені бей-жай қалдырмайтын ұлы мерке.. Бүгін алтын ұя мектебін бітіріп, бала шақтан болашаққа қанат қаққалы отырған, жүректері лүпіл қағып ,қимастық пен қуаныш,аңсау мен арман сезімдері араласқан жас түлектер үшін ең бір қымбат, ең бір қимас, ең бір ұмытылмас күн... Өзіңің уақытын аямай, өзгенің уақытын аялай білетін, өз шәкірттерін білім нәрімен сусындатудан талмайтын аяулы ұстаздардың бір жылдық еңбектерінің жемісіне куә болатын күн...Бүгін соңғы қоңырау!
Бір кездері шашымызға ақ бантик, мойнымызға көк галстукті тағып, әр қоңырау ұрылған сайын сыныптан жүгіріп шығып жүретін оқушылар едік. Енді бүгін соңғы қоңырау үнін сағынып отырған, жай ғана қатардағы адамдармыз...Қоңырау үнін қатты сағындым! Мектебімді, ұстаздарымды сағындым...
Қызқ! Біз адамдар өткенімізді неге сонша тез ұмытқыш келеді екенбіз!? Қазір ойлап қарасам, оқушылық өмірден еске түісіп отырғаны тек мына жыр шумақтары екен:
Мектебің мынау,классың
Осында он жыл тұрасың.
Тарыдай болып кіресің
Таудай болып шығасың.
Объяснение: