Мәңгілік ел – бабалар арманыМәңгілік ел болу, тарих жадында мәңгілікке қалу бұл кез келген елдің, ұлттың арманы.
Арғы атамыз Көк түріктер де осы арманның бесігінде тербелген. Сол жолда күресті, алысты, жығылды, қайта тұрды. Көк тасқа бәдіздеп елдің арманын түсірді. Күлде жатқан елді күнге көтеріп, терезесін өзгемен тең етті. Елдің өспей, өркендемей жатып, өшпеуін ойлады. Мейманасы тасқан мәңгілік ел болуға ұмтылды. Кешегі ұлы қағанат құрған ұлы хан Шыңғыстың да көкейінде осы ой өріліп жатқаны хақ. Ақиқаты сол, жұмыр жердің бетіндегі кез келген жұрттың асыл арманы, көздеген межесі – ошақ оты маздаған, түтіні түзу шыққан мемлекет болу. Бізде осы арманға қол жеткізуге тырысып жатырмыз. Мемлекеттің стратегиялық бағдарламасы да сол арманды меже етіп алған. «Біз үшін ортақ тағдыр – бұл біздің Мәңгілік ел, лайықты әрі ұлы Қазақстан! Мәңгілік ел – жалпықазақстандық ортақ шаңырағымыздың ұлттық идеясы. Бабаларымыздың арманы. Мәңгілік ел – ата-бабаларымыздың сан мың жылдан бергі асыл арманы... Мен қоғамда «Қазақ елінің ұлттық идеясы қандай болуы керек?» деген сауал жиі талқыға түсетінін көріп жүрмін. Біз үшін болашағымызға бағдар ететін, ұлтты ұйыстырып, ұлы мақсаттарға жетелейтін идея бар. Ол – Мәңгілік ел идеясы. Тәуелсіздікпен бірге халқымыз Мәңгілік мұраттарына қол жеткізді. Біз еліміздің жүрегі, тәуелсіздігіміздің тірегі – Мәңгілік Елордамызды тұрғыздық. Қазақтың Мәңгілік ғұмыры ұрпақтың мәңгілік болашағын баянды етуге арналады. Ендігі ұрпақ – мәңгілік қазақтың перзенті. Ендеше, Қазақ елінің ұлттық идеясы – Мәңгілік ел! Мен Мәңгілік ел ұғымын ұлтымыздың ұлы бағдары
Айтыс-одна из сфер художественной литературы, отражающая жизнь народа. Искусство айтыса, помимо казахского народа, существует в киргизских, каракалпакских странах. В зависимости от содержания айтыс подразделяется на две группы: айтысы и айтыс акынов, родные в зависимости от быта народа. Айтыс акынов-состязание, притяжение двух поэтов. В айтысе говорящий человек демонстрирует пример смекалки, смекалки к слову, мысли. Два поэта не искали недостатки друг друга, они затронули проблемы внутри страны. Айтыс считал своеобразный образ искусства, имеющий воспитательное значение поощрять лучшие дела страны, критиковать их недостатки и исправлять их. Все большие и малые, мужчины-без женщин, что, оратор, красноречивым, сообщество всех, есть искусство. Среди них умелые, талантливые, а потом были в больших айтысах.
Искусство айтыса казахского народа развивалось в XIX веке. Например, Суинбай, Шуже, Жамбыл, Асет т. б. айтысы дульдульских поэтов широко распространены среди народа.