1) Ауылдағы жиендеріміздің қора-қора малы бар емес пе еді?Мен Жандоспен әлі бетпе-бет кездеспедім.Олар үйлеріне кезек-кезек қонақ шақырып болған еді.
2) Оның ата-анасы елге сыйлы адамдар ғой.Балабақшада "Үлкен-кіші" дидақтикалық ойнын ойнадық.
3) Інімнің азды-көпті ойыншықтары бар.Бұл хабарды естігенде ағайын-туңғанның бәрі келді.Дос-жарлардың көмегі үлкен тиді.
4) Асыл - сыныбымыздың жап-жақсы қызы.Киген көйлегі қандай әп-әдемі.Оның киімдері маған үп-үлкен.
5) Кенет жауған жаңбыр тамшылары шатырымызға сарт-сұрт тиді.Мөлдір өзен жылт-жылт етеді.
Бұл шығарма шиеленісті оқиғадан басталып одан әрі өрбиді. Алғашқы оқиға Темірбектің өзінің құрбысын, нақтырақ айтқанда болашақ жарын үйіне қонақ ретінде әкелуден басталып отыр. Сол кезде Нәзиләнің бір ауыз сөзінен үйде ұрыс шығып Гауһардың ренжіп кетуімен аяқталуын айтады. Жалпы шығармада Қамажай өте сыпайы, мейірімді адам жан-жақтан келген қыспақтардан соңында ауруға шалдығады. Қабденнің Қамажайға жасаған ұсынысы тосыннан болғандықтан, ол ойланбай жауап береді. Бірақ жүрегінде өтеүлкен сезімді жасыра алмайды. Кәмила өзінің баласын алдырып тастағандықан, Қамажай оны шапалақпен тартып жібереді. Оған ашуланған Темірбек үйінен кетіп қалады. Қамажайдың шарасыздығы сонша келінінен кешірім сұрауға дейін барады.Бірақ соңынан Темірбек бұл ісіне өкініп, кешірім сұрап келеді.
