3. Ажалды қарға бүркітпен ойнар. Обреченная на смерть ворона с беркутом играет6. Түйенің үлкені көпірде таяқ жейді. Все шишки на мосту достаются самому большому врблюду.
7. Соңғы түйенің жүгі ауыр. У последнего вреблюда груз тяжелый.
8. Кедей болар жігітке ажалды мал тап болар. Обреченному бедствовать жигиту, обреченная на смерть скотина достается.
9. Жүгірген жетпес, бұйырған кетпес. Что не догнать, бегом не догонишь.
10. Ажалды киіктің аяғы тыныш жатпайды. У ищущей смерти косули ноги не знают покоя.
11. Ажалды ташқанға аш мысық тап болар. Обреченной мышке голодная кошка встречается
Антоним (гр. antі — қарсы,onoma — ат, атау) — мән-мағынасы бір-біріне қарама-қарсы қолданылатын сөздер.Лексикологияда құбылыстың (күн — түн), ұғымның (бақ — сор, жақсылық — жамандық),[1] сапаның (жаңа — ескі), қимылдың (кіру — шығу), т. б. қарсы мәндегі сөздердің мағыналары антонимдік жұпқұрайды. Заттың атауын білдіретін сөздердің антоним дік жұбы болмайды. Сонымен қатар антоним қарама-қарсы мағына арқылы сөздердің мағыналық тұтастығы мен біртектілігін де білдіреді. Антоним сөздің дәл, нақты мағынасын салыстыру тәсілі арқылы айқындап,стилистикалық қызмет атқарады. Әсіресе, мақал-мәтелдерде жиі қолданылады. Мысалы, «Көз — қорқақ, қол — батыр», «Өтірік — қаңбақ, шын — салмақ». Қазақ тілінде фразеологиялық антонимдер көп кездеседі: аты шықты — аты өшті, жүрек жұтқан — су жүрек, соры қайнады — көзі ашылды.[2]
