Мені ата-анам қалай тәрбиелейді. Мен сабақтан үйге қайтып келе жатқанмын.Бірде мен алыстан екі қолында екі ауыр сөмкесі бар әжейді көрдім.Мен жүгіріп барып: -Әже,сізге ауыр шығар,әкеліңіз мен көмектесейін -Ой,айналайын рахмет балам,неткен тәртіпті баласың,сенің алдыңда талай баланы көрдім бірі де көмегін ұсынбады.Ата-анаңның тәрбиесі мықты-ау. -Иә,ата анам әрдайым,үлкенге құрмет,кішіге ізет білдір,үлкен кісілердің жолын кесе көлденең өтпе,керісінше,көмектес,-дейтін.
Когда я возвращался домой из школы увидел как одна бабушка идет с тяжелыми сумками.Я решил -Бабушка,вам не тяжело,дайте я вам -ой внучок,какой ты хорошенький,до тебя увидел много детей,никьо не воспитание какое хорошее. -да мне всегда говорили родители,что надо уважать старших им,не пересекать им дороги,а наоборот всегда им.
Адам қанша жыл өмір сүрсе де, қандай іспен айналысса да, өмірдегі ең ұмтылмас сәттер болып мектепте өткізген уақыт қалатын шығар. Мектеп-білім айдынындағы үлкен кеме. Осы кемеде он бір жыл уақытты әр бала өткізеді. Мектеп табалдырығын тарыдай болып аттап, он бір жыл бойы білім алып, таудай болып шығамыз. Алғашқыда мектепке келіп әрбір әріпті, әрбір санды жазып үйрену қалай қиынға соққан еді? Уақыт өте бәрі өзгерді. Жазуды да, оқуды білмейтін кішкентай балалар бүгін міне, мектеп бітіру туралы атестатты қолдарына ұстап, үлкен өмірге жолдама алды. «Қашан ғана осы мектепті бітіремін» деп ойлайтын кездер көп болып еді. Қазір сол мектепті бітіріп шыққаныма өзім сене алмаймын. Көзді ашып-жұмғанша уақыт тез өтті де кетті. Соңғы қоңырау осы жылы біз үшін расында да соңғы рет.
