Обезьяний язык.
В этом произведении Михаила Зощенко, рассказывается о том, как один человек, считавший себя тёмным и неграмотным потому, что разговаривал по русски, без употребления иностранных слов, пришёл на некое собрание.
Рядом с ним, сидели люди, которые при разговоре употребляли непонятные слова, типа "перманентно", "пленарность". Кроме того, в их речи и словечки "оттеда", "допущаю" и некоторые другие.
Затем выступил мужчина, который критиковал предыдущих выступающих и тоже говорил непонятно с употреблением иностранных слов.
Главная мысль этого рассказа, видимо заключается в том, что настоящим носителем русского языка, как раз и является человек, разговаривающий на всем понятном русском языке, а не "умники", общающиеся с слов, смысл которых и сами не понимают.
Объяснение:
Серж нахабны, злосны і адначасова труслівы, баіцца адказваць за свае ўчынкі. Ніхто і не чакае ад Сержа нічога добрага. Ён, нібы сыты і распешчаны звярок, «палюе» на дзяўчатак. Яго цешаць іх пакуты, слёзы. Не паважае Серж і старэйшых: пажылога чалавека называв дурнем і старым чортам.Сержа не любілі ў класе. У яго не было сяброў, акрамя белабрысага Мішкі, які прымаў удзел ва ўсіх Сержавых помстах. Адносіны Сержа і Мішкі былі толькі падобныя на сяброўскія. Хлопцы разам помсцілі старому чалавеку, разам наведвалі школьны буфет. Але сапраўднымі сябрамі яны не былі. Мішка карыстаўся Сержавымі здабыткамі, а на тое, каб дапамагчы аднакласніку пазбавіцца памылак, Мішкі не хапала. Аўтар называв яго падхалімам і падлізнікам. Серж хацеў, каб яго лічылі героем, але няправільна разумеў геройства і зусім не ведаў, што такое сапраўдная дружба. Ён не любіў працаваць, не ўмеў ладзіць з аднакласнікамі, у яго былі абмежаваныя інтарэсы. Серж думаў, што калі яго бацька карыстаецца аўтарытэтам у горадзе, то частка бацькавай славы дастанецца і яму.