Горау у пачатку апавядання гаворыцца пра Юрыя Горава які быў раненны ў левую руку. Пака Юрый Гораў адпачываў ,тым часам у Маскве маменька пэўна,паехала у манастыр маліцца. за здароу е Горава . М.Ю..Гораў на некалькі хвілін апыніўся у МаСКВЕ Успоуніу проа сваю маменьку якая была старэнькая і пра сваю каханную дзяўчынку Надзеньку. Гораў пачау рассуждаць які Пора-Ліановіч вочы далекія,небяспечны чалавек у якога пэуна ,зусім няма ў душы месца. А Гораў быў супрацьлегласць Пора-ЛеАНОВІЧУ воласы белыя ,прыгожы твар,блакітныя вочы якія былі вельмі прыгожыя.У дзень к Горавў і пора леановічў падышла жаншчына ,высокая,цемныя брові ,бліскучыя вочы яна папрасіла перавесці яе на другі бераг. леановіч адцягавау яе хвіліны а горау потым здагадауся калі пора леановіч сказау ей пачакаць да раніцы. ужэ было поздна калі яны перабраліся на дргі бераг . жаншчына зразу пабегла к сваему мужу но было ужо поздна. НОв адным быў праў пора леановіч что сказау Я бы такую бабу што мужа не шкодзе кожны дзень лейцамі ахоўваў .Адзін пора леановіч ведау што пакаране Грыневіча будзе выконана гэтай ноччу,гі науласна ен затрымліваў жанчыну. А горау нічога неведуючы,разыковываючы сваім жыццем каб пераправіць жанчын на другі бераг.
Землемер Глеб Гаврилович Смирнов приезжает на станцию. До усадьбы, куда он направляется, ему остаётся 30-40 вёрст. После продолжительных поисков землемер находит Клима, «здоровеннейшего мужика, угрюмого, рябого, одетого в рваную сермягу и лапти». Он соглашается доставить землемера, куда тому требуется.
Спутники долго трясутся на ветхой телеге, которую тащит жалкая лошадёнка. Темнеет. Трусливого землемера начинают одолевать сомнения: уж не разбойник ли его возница. Телега сворачивает в лес. Землемер пугается ещё сильней и начинает хвастаться невероятной силой, револьверами, и рассказывать истории о своих сражениях с бандитами. Заехав в лес, Глеб Гаврилович просит не гнать так лошадей — его догоняют товарищи с револьверами, а вместе ехать веселее. Он делает вид, что хочет показать вознице несуществующие револьверы, и начинает рыться по карманам. Клим пугается и бросается в лес. Около двух часов Смирнов зовёт испуганного мужика, сильно замерзает и понимает, что от страха сильно «пересолил» с хвастовством.
Наконец перепуганный крестьянин возвращается. Смирнов признаётся ему в своей трусости, раскрывает обман, после чего они продолжают путь. Больше землемеру Клим опасным не кажется.
Здравствуй, папа. У нас с мамой все нормально. Она с утра до ночи на работе.Я весь день в школе. С учебой у меня все хорошо. По математике одни пятерки. Учительница даже похвалила меня. В общем, не волнуйся за нас. Мы с мамой по тебе очень скучаем и с нетерпением ждем твоего возвращения. Надеемся что ты там цел и невредим. Я очень хочу чтобы война поскорее закончилась. Нам тебя очень не хватает. Мы тебя сильно любим и ждем. Твоя дочь Вика.
у пачатку апавядання гаворыцца пра Юрыя Горава які быў раненны ў левую руку. Пака Юрый Гораў адпачываў ,тым часам у Маскве маменька пэўна,паехала у манастыр маліцца. за здароу е Горава . М.Ю..Гораў на некалькі хвілін апыніўся у МаСКВЕ Успоуніу проа сваю маменьку якая была старэнькая і пра сваю каханную дзяўчынку Надзеньку. Гораў пачау рассуждаць які Пора-Ліановіч
вочы далекія,небяспечны чалавек у якога пэуна ,зусім няма ў душы месца. А Гораў быў супрацьлегласць Пора-ЛеАНОВІЧУ воласы белыя ,прыгожы твар,блакітныя вочы якія былі вельмі прыгожыя.У дзень к Горавў і пора леановічў падышла жаншчына ,высокая,цемныя брові ,бліскучыя вочы яна папрасіла перавесці яе на другі бераг. леановіч адцягавау яе хвіліны а горау потым здагадауся калі пора леановіч сказау ей пачакаць да раніцы. ужэ было поздна калі яны перабраліся на дргі бераг . жаншчына зразу пабегла к сваему мужу но было ужо поздна. НОв адным быў праў пора леановіч что сказау Я бы такую бабу што мужа не шкодзе кожны дзень лейцамі ахоўваў .Адзін пора леановіч ведау што пакаране Грыневіча будзе выконана гэтай ноччу,гі науласна ен затрымліваў жанчыну. А горау нічога неведуючы,разыковываючы сваім жыццем каб пераправіць жанчын на другі бераг.