Дымов является одухотворенным, сильным человеком, но вместе с тем мягким и добрым. В простоте и робкой деликатности героя скрываются воля, целеустремленность, преданность идеалам.
После смерти Дымова, все узнают о его величии. Каким необыкновенным и одаренным ученым он был. В своей среде он являлся поистине великим, но она не замечала его нравственной силы, не ценила любви, заботы и готовности жертвовать собой для ее прихотей. Теперь же она сожалеет всего лишь о собственной недальновидности. Ошиблась, вовремя не заметила, что скромный Дымов является большей величиной, чем все ее творческое окружение.
Объяснение:
«Ұлтының табанына ызғар өтсе, ұлтарақ, ұлтаны да
болуға бар!» Күлтегін мен Әз-Жәнібек, басы қанжығада кеткен хан Кене, үш жүздің басын қосқан Абылайдай
алтын тәжді хандардың аруақтары жиналып келіп, «Ал,
балам, бекем ұста ел тұтқасын, Тағыңды Тәңір сенің толқытпасын! Оралып шалғайыңа бақ пен дәулет, Қысылсаң
Қызыр келіп қолтықтасын!» деп Елбасына бата беруі арқылы бүгінгі тәуелсіздігімізді бабалар рухы қолдап жатқандығына сендіреді. Естеми, Бумын, Білге, Күлтегін,
Едіге, Абылай сынды хандар мен батырлардың өшпес
ерлігін пәтуасыз ғұмыр кешкен патшаларға қарама қарсы суреттей отырып, олардың халқының қолын баққа
жеткізгенін асыра дәріптеді.
Астананы Ақмолаға көшірген сәттегі Алатаудан Арқаға «жөңкілген Бостандықтың көші» бет түзегенін тілге
тиек ете отырып, бес жылда Астананың самаладай жарқырап бой көтергенін көңілге медет тұтқан ақын оның
болашағынан мол үміт күтеді. Ұлы көштің бүгінде нұрлы көшке ұласқанын мақтан еткен ол осының негізгі себепкері болған Елбасының ерлігін «Ішінде сайыпқыран
көсемдердің, Шоқтығы шоқ жұлдыздай Нұр-ағамның!»
деп дәріптейді. Еуропа мен Азияның кіндігінде тұрған
Астананың күн санап ғарыштап өсіп жатқанына марқайған автор Елбасының қазақтың шекарасын сызып, обақазық қағуымен, қазақтың елордасы бүгінде Азаттықтың
астанасы атануымен ұштастырған. Сөйтіп, тәуелсіздік,
Бәйтерек жөнінде:
Бәйтерек – Астананың төріндегі,
Өресі биіктіктің өмірдегі.
Аялы алақаны Елбасының,
Секілді өшпейтұғын сенім мөрі.
И дешевые краски,
Мы строим шалаш
У себя на терраске
2. Лесной аромат медуницы
Затмил голубой небосвод,
В котором чудесные птицы
Поют и ведут хоровод.
3. Дело к ночи, короче,
Дождь и капал и лил,
В темноте наш стекольщик
Все окно застеклил.
4.По тропинке, по дорожке
Рассыпают люди крошки,
На листочек, на травинку
И воробушку на спинку.