1)Перед нами картина С. Григорьева «Вратарь» . На ней изображена довольно обчная, бытовая сцена. На картине дети, внимательно следящие за футбольным матчем, и вратарь. Я думаю, что действие на этой картине происходит ранней осенью, потому что листья уже пожелтевшие, а герои картины одеты легко. Так же, при виде этой картины, я могу предположить, что это происходит в Москве, потому что на заднем плане мы можем наблюдать постройки "сталинской архитектуры".
Отдельно хотелось бы отметить мальчика лет двенадцати, у которого поцарапано и перевязано колено, и он очень сосредоточен на игре. Игра проходит на небольшой площадке, которая совсем не предназначена для игры в футбол. Ворота созданы двумя портфелями, а скамейки заменяет упавшее дерево. Скорей всего детям просто не где играть, и поэтому они пришли сюда. Взади вратаря стоит маленький мальчик лет десяти, который как и вратарь вниманетльно следит за игрой. Он стоит там, наверное, потому что тоже хочет поиграть, но так как он ещё маленький, его не берут.
На заднем плане мы видим зрителей, наблюдающих за игрой. Мне кажеться, что на поле играют дети, которые только что пришли из школы, потому что рядом лежали портфели, из которых сооружены ворота. На "трибуне" находятся их братья и сёстры, а может и просто друзья. Рядом сидит мужчина погружённый в игру. По его взгляду видно, что матч ему очень интересен, как и остальным зрителям.
Мне нравиться эта картина тем, что автор очень удачно нарисовал и расположил людей. И видно что матч идёт очень интересный.
2)Картина Григорьева С. А. «Вратарь» написана неяркими, сероватыми красками в 1949 году. На ней мы видим, что мальчишки играют в футбол.
Пожелтевшая листва и одежда персонажей, говорят о том, что на дворе тёплый осенний день.
На картине мы видим разбросанные по полю портфели мальчишек, это и подтолкнуло на мысль, что ребята решили сыграть в футбол после учёбы.
На заднем плане мы можем хорошо рассмотреть зрителей этого матча. Среди них есть две девочки, четыре мальчика и маленький малышок, белая с чёрным пятнышком собака, которой явно всё равно игра ребят и мужчина, заинтересованный игрой!
Так же можно увидеть мальчугана, одетого в красный костюм, который явно хотел играть, но увы его не взяли в команду, так как он меньше других ребят.
Главный персонаж этой картины — вратарь. Его поза передаёт напряжённость и ожидание. Он внимательно следит за игрой и наверняка готов к атаке с другой команды. Одет он довольно таки простенько и бедно: Синие шорты, школьная рубашка с воротником, школьные удлинённые чёрные туфли и чёрные перчатки, защищающие от удара меча.
Я думаю, что художник хотел показать азарт самой игры. Мне понравилась эта картина, тем, что её автор чётко передал эмоции персонажей и всю обстановку игры
«Ғылым таппай мақтанба,
Орын таппай баптанба...» -дегендегі орын тап деп отырғаны - алған білімді, үйренген ғылымды жұмсайтын орын. Бұдан Абай:
«Бес нәрседен қашық бол,
Бес нәрсеге асық бол...» -деп адамдық, адамгершілік жайын қозғайды. Алайда ойының негізгі желісін үзбейді. Бұл тұста ерекше бір көңіл бөлерлік жай - Абай ғалым болу мен адам болу мәселесін бір-бірімен сабақтастыра айтады, бүл екеуінің тамыры, түбі бір деп санайды. Ғалым болудың басты шарты - не нәрсені болсын ақыл таразысына салып өлшеу, ақыл сенген нәрсеге ғана сену және көзің анық жеткен шындықты тура айтудан тайынбау екендігін нақтылап, мейлінше дәлелді етіп, шегелеп айтады. Осы өлеңдегі Абайдың надандықпен айтылған сөзге ерме дей отырып, «ақсақал айтты, бай айтты...», егер қисық көрінсе кімнің сөзі болса да, тіпті жақын адам айтса да, ақылмен жеңуді үлгі етуі әсіресе, сол өткен ғасырдағы қазақ өмірінің жағдайында бірден-бір батыл айтылған пікір болғаны анық. Үлкен адамға, лауазымы жоғары адамға қарсы келіп, өз ойын көлденең тарту сыпайыгершілікке келмейді дегенді желеу қылып, шындықты тура айтуды қалайда шектеу, қолдамау ол заман ғана емес, бүгінгі заманда да аз кездеспейтінін ескерсек, Абайдың осы пікірінің мәні зор дейміз. Ендеше:
«Ақымақ көп, ақылды аз,
Деме көптің сөзі - пұл...» - дегенді көпке топырақ шашқандық емес пе деп көлгірсімей, ашық айтылған, жастарды артық сенгіштіктен сақтандыратын ащы өмір шындығы деп бағалауымыз орынды.
«Сөзіне қарап кісіні ал,
Кісіге қарап сөз алма...» -
деген нақыл түрінде келетін түйін жоғарғы пікірлерге орайлас, жалғас. Сырттай қарағанда мұның өзі бір түрлі, тосын естілуі мүмкін, өйткені кісіні сөзіне қарай бағалама, ісіне қарай бағала дейтін үйреншікті пікірге қарама-қарсы келетін секілді. Ал, байыппен қарасақ, мұнда терең мағына жатыр. Кісіні сөзіне қарай, яғни, ақылына, ойына қарай бағала, кісіге қарап, оның мансабына, дәулетіне қарап ақылға сыймайтын, қисынға келмейтін сөзіне иланып алданып қалма, «надандықпен кім айтса, ондай түпсіз сөзге ерме...» деген даналық пікірді аңғартады. Абай надандыққа, қандай да болсын теріс, кертартпа ықпалға қарсы тура алатын оқыған, біліммен қаруланған адамды құрметтеу керек деп санайды. Ең алдымен білімді, ғалым адам мақтан тұтуға лайықты. Ақылды, парасатты адамның идеал бейнесін ұсына отырып, Абай оған жақсылықты жамандықтан ажырата білмейтін, ағыммен ілесіп жүре беруге бейімделген надан, қараңғы адамды қарсы қойды. Топас, кертартпа адамның осы жағымсыз типі ақынның шығармашылық жолына өте тән және ағарту ісін, өнер-білімді жақтаушы Абайдың алдыңғы қатарлы көзқарасын білдіреді. Өлең 6-8 буынды аралас ұйқас үлгісінде жазылған. Алғаш 1909 ж. С.-Петербургте жарық көрген «Қазақ ақыны Ибраһим Құнанбайұғылының өлеңі» атты жинақта жарияланды. Басылымдарында бірқатар текстол. өзгерістер кездеседі. 1909 жылғы жинақта 38-жол «Шыныменен өлсеңіз» делінсе, басылымдарда бүл жол Мүрсейіт қолжазбалары бойынша «Шын сөзбенен өлсеңіз» болып берілген. Мүрсейіт қолжазбаларында, 1909 жылғы жинақта 40-жол «Кәпір болдың демес қой» деп берілсе, басылымдарда бұл жол «Күпір болдың демес қой» ретінде алынған. Мүрсейіт қолжазбаларында, 1939, 1945, 1954 жылғы жинақтарда 42- жол «Көп көзіне көріне айтпа» болса, қалған басылымдарға бүл жол 1909 жылғы жинаққа сәйкес «Көп орында көріне айтпа» делінген. «Сізге ғылым кім берер, жанбай жатып сөнсеңіз» деген 26, 27-жолдар 1909 жылғы басылымға кірмей қалған. 1909, 1939, 1945, 1954 жылғы жинақтарда 75-жол «Сөзін оқып және ойла» болып алынса, қалған басылымдарда бүл жол Мүрсейіт қолжазбаларына сәйкес «Сөзін оқы және ойла» деп берілген. Туынды ағылшын, араб, азербайжан, қарақалпақ, қырғыз, орыс, өзбек, тәжік, түрікмен, ұйғыр т. б. тілдеріне аударылған.
Объяснение:
