Все дикие звери поймали и свалили на землю большого- пребольшого медведя. Они начали делить между собой его тушу. И вдруг, откуда ни возьмись, выпрыгнул заяц и схватился за ухо медведя. Звери удивились храбрости зайца и начали сердито кричать на него: « Эй, ты, косоглазый, куда прёшь? Когда мы охотились на медведя, и следа твоего не было!» А заяц не растерялся и ответил: «А кто медведя из леса выгнал?» ответ зайца пришёлся по душам зверей, и они вручили ему медвежье ухо. Хотя и высмеивают хвастунов, в большинстве случаях им тоже достигается доля. Барлык кыргый җәнлекләр ритмын һәм свалили җиргә зур - пребольшого аю. Алар башладылар делить үзара аның тушу. Һәм кинәт, каян, ни возьмись, выпрыгнул заяц схватился өчен ухо аю. Җәнлекләр удивились храбрости куян һәм башладылар бит кричать аңа: "Әй, син, косоглазый, кая прешь? Без охотились на аю, эз синең иде!" Ә заяц түгел растерялся һәм җавап бирде: "Ә кем аю, урманнан выгнал?" Җавап куян пришелся по душам зверей, һәм алар тапшырдылар аңа медвежье ухо. Хәер, высмеивают хвастунов, күпчелек очракларда аларга да ирешелә өлеше.
- Ай, хай, оныгым килгән бит. Собхан алла, маш алла. Мин сине инде күптән көтәм. Әнә, песиебез Җанбай сине, Алмаз, ничек каршылый. Ул да синең килүеңә бик шат. Әнә ничек куана.
- Чыннан да, кызык. Тик тавыклар гына мин килгәч курыктылар, барысы да абзарга йөгерештеләр.
-Алар бөтен кешедән куркалар. Миннән дә куркып алалар. Бик тә шуңа аптырап алам кайчагында.
- Алты тулды инде. Хәзер көтү кайта башлый. Әйдә киттек, капкага чыгыйк. Сыерыбызны, Дочканы, каршы алырга кирәк.
- Кара, әби, күпме сыер. Бер, ике, өч, биш, ун, боларны санап та бетереп булмый ич.
-Егерме биш сыер булырга тиеш.
-Ә бәтиләр бармы.
-Бар, тик аларнын санын мин үзем дә белмим.
- Әнә арттан көтүчеләр дә киләләр.
- Артларыннан эт тә ияреп бара. Арган, телләрен чыгарган. Әйдә киттек, сыерга су бирик. Бүген эссе көн булды, сусагандыр.
-Киттек.