Физически сильному парню работа давалась легко, довольно быстро он стал одним из лучших забойщиков, а в 1935 году, будучи 29-летним молодым шахтером, окончил курсы забойщиков на той же шахте. Имея восьмилетний опыт работы на шахте, к лету 1935 года Стаханов неоднократно задумывался о том, как повысить производительность труда. Он предложил – пусть один шахтер рубит уголь, крепильщики укрепляют свод шахты, а коногоны уголь вывозят. Разделение труда, по мнению Стаханова бы каждую смену выдавать по 70-80 тонн угля.
В то время повышение производительности на любых предприятиях было главной задачей. Поэтому инициативой Стаханова сразу же заинтересовался парторг шахты Константин Петров. Он тоже очень хотел повысить производительность труда на шахте, прекрасно понимая, что от этого зависит его собственная карьера. Что было дальше – знает вся страна. Эксперимент было решено поставить в ночь с 30 на 31 августа 1935 года. Почему выбрали именно эту дату? 1 сентября отмечался Международный юношеский день и парткомитет шахты хотел именно к нему приурочить невиданный прежде эксперимент. Константин Петров, «стахановский комиссар», подал соответствующий запрос в горком партии в Кадиевку. Там дали добро.
В 22 часа в шахту спустились забойщик Алексей Стаханов, крепильщики Гаврила Щиголев и Тихон Борисенко, начальник участка Николай Машуров, парторг шахты Константин Петров и редактор многотиражки Михайлов. Петров и Машуров засекли время начала работы. Стаханов с отбойным молотком двинулся вперед – рубить угольные пласты. Щиголев и Борисенко крепили свод, постепенно отставая от набиравшего темпы Стаханова. Хотя забойщику предстояло прорубить восемь уступов, Стаханов блестяще справлялся с задачей. Работа была сделана за 5 часов 45 минут. Подсчитав результат, начальник участка и парторг были шокированы – Стаханов нарубил 102 тонны угля, выполнив 14 норм. За менее чем шесть часов работы ему удалось заработать 220 рублей.
После впечатляющего успеха Стаханова и доклада парторга наверх, его метод было решено использовать и на других шахтах. Что касается Стаханова, то уже 31 августа в 6 часов утра, после завершения процесса работы, пленум парткома шахты «Центральная – Ирмино» принял решение занести имя Стаханова на Доску почета. Герою – забойщику решили выделить новую квартиру, предоставить абонемент в театр – для культурного развития. Моментально никому неизвестный рабочий парень с луганской шахты превратился в народного героя, о котором заговорила вся советская страна.
Сярод разнастайнасці фільмаў (камедыя, рамантычная драма, вестэрн, прыгодніцкі фільм, паліцэйская драма або дэтэктыўныя фільмы, псіхалагічны трылер, фільм жахаў, гістарычны фільм) больш за ўсе я люблю камедыі і рамантычныя драмы, таму што такія фільмы вяселыя і аптымістычныя. Я не люблю фільмы жахаў і знаходжу іх дастаткова адштурхваюць.
Часам я магу паглядзець паліцэйскую драму або гістарычнае кіно, але мне не вельмі падабаюцца такія фільмы. А зараз я хачу расказаць аб адным з маіх любімых фільмаў - "Панесеныя ветрам" па раману Маргарэт Мітчэл.
Мне падабаецца гульня акцераў, але на жаль, я не памятаю імя рэжысера. Скарлет О'хара - няма больш жывога характару, які б прымушаў чытача і гледача трапятаць (у фільме гэтая роля была сыграная Вівьен Лі). Напэўна, словы гэтай ірландскай песні - пра Скарлет: "...калі ірландскія вочы ўсміхаюцца, аб, яны авалодваюць вашым сэрцам".
На Скарлет абвальваецца столькі выпрабаванняў і бед, але, каб выжыць, ей дапамагаюць моцны і востры розум, палкая прага да жыцця. І не толькі выжыць, але і пранесці і развіць маральныя каштоўнасці ў гэтым жорсткім свеце. Дарэмна Ретт казаў ей, што яны абодва нягоднікі. Ен - цынік па перакананні, яна - пад ціскам абставінаў.
Скарлет - сімвал выдатнай Амерыкі, дзіця, искалеченное прагнасцю, але не страцілае ўнутранай прыгажосці. Нават імя яе, знойдзенае ў апошні момант прама ў выдавецтве, спалучыла ў сабе ідэал і загана, чысціню і перараджэнне. У англійскай мове яно гучыць як пунсовы кветка і хвароба (шкарлятына). Шмат агульнага, хоць іх характары і лесы розныя, есць у Скарлет з гераіняй іншага фільма - Джэн Эйр.
Яны такія розныя, але ў той жа час такія падобныя. Скарлет вельмі прыгожая, капрызная і шумная. Джэн непрыгожая. Яна сціплая і мірная. Але яны абедзве моцныя ў цяжкія хвіліны свайго жыцця. Скарлет і Джэн радилюбви перажываюць усе цяжкасці. Яны адданыя сваім мужчынам.
І мне падабаецца, што дзякуючы розуму і здольнасцям яны дасягнулі многага ў жыцці. І ў рэшце рэшт, людзі пачалі шанаваць іх абодвух.
Сярод разнастайнасці фільмаў (камедыя, рамантычная драма, вестэрн, прыгодніцкі фільм, паліцэйская драма або дэтэктыўныя фільмы, псіхалагічны трылер, фільм жахаў, гістарычны фільм) больш за ўсе я люблю камедыі і рамантычныя драмы, таму што такія фільмы вяселыя і аптымістычныя. Я не люблю фільмы жахаў і знаходжу іх дастаткова адштурхваюць.
Часам я магу паглядзець паліцэйскую драму або гістарычнае кіно, але мне не вельмі падабаюцца такія фільмы. А зараз я хачу расказаць аб адным з маіх любімых фільмаў - "Панесеныя ветрам" па раману Маргарэт Мітчэл.
Мне падабаецца гульня акцераў, але на жаль, я не памятаю імя рэжысера. Скарлет О'хара - няма больш жывога характару, які б прымушаў чытача і гледача трапятаць (у фільме гэтая роля была сыграная Вівьен Лі). Напэўна, словы гэтай ірландскай песні - пра Скарлет: "...калі ірландскія вочы ўсміхаюцца, аб, яны авалодваюць вашым сэрцам".
На Скарлет абвальваецца столькі выпрабаванняў і бед, але, каб выжыць, ей дапамагаюць моцны і востры розум, палкая прага да жыцця. І не толькі выжыць, але і пранесці і развіць маральныя каштоўнасці ў гэтым жорсткім свеце. Дарэмна Ретт казаў ей, што яны абодва нягоднікі. Ен - цынік па перакананні, яна - пад ціскам абставінаў.
Скарлет - сімвал выдатнай Амерыкі, дзіця, искалеченное прагнасцю, але не страцілае ўнутранай прыгажосці. Нават імя яе, знойдзенае ў апошні момант прама ў выдавецтве, спалучыла ў сабе ідэал і загана, чысціню і перараджэнне. У англійскай мове яно гучыць як пунсовы кветка і хвароба (шкарлятына). Шмат агульнага, хоць іх характары і лесы розныя, есць у Скарлет з гераіняй іншага фільма - Джэн Эйр.
Яны такія розныя, але ў той жа час такія падобныя. Скарлет вельмі прыгожая, капрызная і шумная. Джэн непрыгожая. Яна сціплая і мірная. Але яны абедзве моцныя ў цяжкія хвіліны свайго жыцця. Скарлет і Джэн радилюбви перажываюць усе цяжкасці. Яны адданыя сваім мужчынам.
І мне падабаецца, што дзякуючы розуму і здольнасцям яны дасягнулі многага ў жыцці. І ў рэшце рэшт, людзі пачалі шанаваць іх абодвух.
Физически сильному парню работа давалась легко, довольно быстро он стал одним из лучших забойщиков, а в 1935 году, будучи 29-летним молодым шахтером, окончил курсы забойщиков на той же шахте. Имея восьмилетний опыт работы на шахте, к лету 1935 года Стаханов неоднократно задумывался о том, как повысить производительность труда. Он предложил – пусть один шахтер рубит уголь, крепильщики укрепляют свод шахты, а коногоны уголь вывозят. Разделение труда, по мнению Стаханова бы каждую смену выдавать по 70-80 тонн угля.
В то время повышение производительности на любых предприятиях было главной задачей. Поэтому инициативой Стаханова сразу же заинтересовался парторг шахты Константин Петров. Он тоже очень хотел повысить производительность труда на шахте, прекрасно понимая, что от этого зависит его собственная карьера. Что было дальше – знает вся страна. Эксперимент было решено поставить в ночь с 30 на 31 августа 1935 года. Почему выбрали именно эту дату? 1 сентября отмечался Международный юношеский день и парткомитет шахты хотел именно к нему приурочить невиданный прежде эксперимент. Константин Петров, «стахановский комиссар», подал соответствующий запрос в горком партии в Кадиевку. Там дали добро.
В 22 часа в шахту спустились забойщик Алексей Стаханов, крепильщики Гаврила Щиголев и Тихон Борисенко, начальник участка Николай Машуров, парторг шахты Константин Петров и редактор многотиражки Михайлов. Петров и Машуров засекли время начала работы. Стаханов с отбойным молотком двинулся вперед – рубить угольные пласты. Щиголев и Борисенко крепили свод, постепенно отставая от набиравшего темпы Стаханова. Хотя забойщику предстояло прорубить восемь уступов, Стаханов блестяще справлялся с задачей. Работа была сделана за 5 часов 45 минут. Подсчитав результат, начальник участка и парторг были шокированы – Стаханов нарубил 102 тонны угля, выполнив 14 норм. За менее чем шесть часов работы ему удалось заработать 220 рублей.
После впечатляющего успеха Стаханова и доклада парторга наверх, его метод было решено использовать и на других шахтах. Что касается Стаханова, то уже 31 августа в 6 часов утра, после завершения процесса работы, пленум парткома шахты «Центральная – Ирмино» принял решение занести имя Стаханова на Доску почета. Герою – забойщику решили выделить новую квартиру, предоставить абонемент в театр – для культурного развития. Моментально никому неизвестный рабочий парень с луганской шахты превратился в народного героя, о котором заговорила вся советская страна.