Расуждения это наречия. Отвечает на вопросы что
Когда моя сестра путешевствовала
В месяце моя сестра отдыхала в небольшом курортном городке, ей там очень понравилось.Она видела там каждый день превосходные восходы солнца, и не менее прекрасные закаты .Там благоухают райские цветы,завораживая чудесным ароматомА какое море!Самое прекрасное на свете занятие лежать на впененном волнами берегу под лучами заходящего солца...Отдых моей сетры был поистенне незабываем и чудесен!
Когда моя мама училась в школе...
У каждого человека есть мама. Мою маму зовут (имя). Она очень красивая и умная. Она всегда мне расскажет все и покажет. Когда я не понимаю задачи, которые нам задают в школе, мама все расскажет и объяснит. Я думаю, что все эти знания она получила в школе. Потому, что в школе она хорошо училась. Она была отличницей. У нее были все-все пятерки. У нее был хороший и дружный класс. Никто почти никогда не ссорился. А еще у нее была орошая и добрая классная руководительница. Она как вторая мама: все покажет и объяснит. Благодаря школе, моя мама очень добрая и умная. Я горжусь своей мамой! И сегодня учусь в школе, в которой училась она, чтобы стать такой же как моя мама.
(Последнее предложение можно не писать...)
Объяснение:
енің атаң, менің әкем Ұлы Отан соғысына басынан бастап соңына дейін қатысқан жауынгер болған. Қатардағы солдат болып барып, офицер болып оралған. Әскери авиация құрамында қызмет атқарған. Ал соғысқа дейін Голощекин дәуірінің бейнетін тартып, ашаршылық салдарынан әке-шешесінен ерте айырылған. Балалар үйінде тәрбиеленген. Осындай қиындықтың бәрін жеңе біліп, Отанымызды фашистерден қорғауға өзі сұранып барған. Елге оралған соң Қорғалжын ауданында ауылшаруашылық маманы, кейіннен ішкі істер органдарында жемісті еңбек еткен. Зейнет жасына жеткен соң Астана қаласына қоныс аударды. Қалалық Ардагерлер ұйымына қоғамдық жұмыстарға белсенді қатысатын. Сондықтан да сен майдангердің ұрпағы екеніңді ешқашан есіңнен шығарма. Отанды қорғауды қасиетті парызым деп ұқ, ұлым…» деп айтып жүретін әкемнің сөзі мен үшін өмірдің нақылындай болды. Орден-медальдары жарқыраған атамның суреттеріне қараған сайын бойыма бір күш қосылғандай болады.
Менің әкем Жақсыкелді де әскери борышын өтеген. 1985-87 жылдары Биробиджан қаласында әскери қызметін атқарған. Әскерден кейін Целиноград қаласындағы С.Сейфуллин атындағы педагогика институтында оқыды. Мұғалім болып еңбек жолын бастаған. Қазір электр коммуникациясы саласында жеке кәсіпкер болып жұмыс істейді. Әкемнің достарының арасында әскери қызметкерлер мен Ауғанстан соғысына қатысқан ағайлар да бар. Олардың әңгімелерін естіген сайын тезірек ержетіп, әскерге барсам деп ойлап қоямын.
Біз үйде төрт баламыз. Өзімнен үлкен екі әпкем – мектептегі үздік оқушылар. Менен кейінгі інім балабақшаға барады. Аяулы анамыз бізге «өмірде әділ болыңдар, өтірік сөйлемеңдер, жақсы оқыңдар, үлкен адамдарды сыйлаңдар» деп үнемі ақылын айтып жүреді.
Менің өмірдегі мақсатым – Отанды қорғай білетін азамат болып өсу. Мектепті бітірген соң жоғары оқуға түссем де, әскери борышымды өтеуге міндетті түрде барамын. Өйткені мен Отан үшін отқа түскен майдангердің немересімін. Ал майдангер аталар мен әскери қызметкерлер туған жердің де, халықтың да қорғаушысы болды. Сондықтан да Отанды қорғау әрбір ер-азаматтың қасиетті борышы болып саналады