*Қытай Ұлттық кітапханасы*
• Қытай Ұлттық кітапхарасындағы кітап қорының саны шамамен 26 миллион.
• Бұл кітапхананы Чин әулетінің соңғы императоры Пу И баяғыда 1909 жылы құрды.
• Әлем халықтарының нағыз 115 тілінде жазылған кітаптар кітапхананың 50%-ын құрайды.
*Конгресс*
• Конгреске кітаптар сатып алу үшін неғұрлым 5 мың доллар бөлінеді.
• Бастапқыда кітап қорында 740 кітап болса, баяғы 1801 жылы Томас Джеферсон Президент болған соң, кітаптар көбейді.
• Кітапхана туристер келіп, саяхат жасайтын керемет орынға айналды.
• 1930 жылы кітапхана аса ұлттық статусқа ие болды.
Бұл жерде үстеулер:
Шамамен-мөлшер ү.
Баяғыда-мезгіл ү.
Нағыз-күшейткіш ү.
Неғұрлым-мөлшер ү.
Баяғы-мезгіл ү.
Керемет-күшейткіш ү.
Аса-күшейткіш ү.
«Өлсем, орным қара жер, сыз болмай ма?..» - Абайдың 1898 ж. жазған өлеңі
Жалпы алғанда, бұл жырдың тақырыбы - ойшыл адамның, әсіресе сыршыл ақындардың анық тоқтайтын тақырыбы. Өмірдің өріне жетіп, оның ішінде талай қиыр кезең жолдарын басып өтіп, енді тірлік сапарын таусарманға келгенде айтатын шерлі сыр болады. Бұл өлеңде көп жайдың түйіні бар. Кеше ғана көрген соққының салдары ғана емес, өмірінің ұзын бойын шолып келіп, дәл осы жылда өлімді айтып отырған Абай аса қымбат қасиет табады. Ол келешекпен тілдеседі. Өз халқының кейінгі ұзақ тарихына өлместік із қалдырып отырғанына сенім артады. Қасиет дейтініміз - елім жайынан бастап, өлместің сырына ауысады. В. Г. Белинскийдің А. С. Пушкин жайында айтқан бір пікірінде: «Ақын - данышпанның қайсысы болса да алдыңғы заманды аша алмайды, бірақ әр кезде ол келешектің, көпшілік көзіне көрінбестің мазмұн мен мәнін болжай біледі», - деген. Әрине, Абай да өз халқының болашағын сол Белинский айтқандай болжаған. Халқының келешегіне, тарихына айқын етіп айтқан шешуі жоқ, ол, Белинский айтқандай, мүмкін де емес. Бірақ, сонымен қатар, Абай өзі өмір кешкен заманнан басқаша, артық заман болатынын болжайды. Сол заманның адамымен сөйлескендей болады.
Объяснение: