Бабаларымыз төрт түлікке ерекше көңіл бөлген. Әрі ас-ауқаты, әрі киімі, әрі көлігі, қымызы – ем, әрі жегжат-жұратымен жасайтын алыс-берісінің көзі, байлығы болғандықтан, қазақ үшін осы төрт түлік мал аса қымбатты дүние болғаны белгілі. Қайда болмасын, бірін-бірі танысын-танымасын, кездесе қалған қазақ «мал-жан аман ба?» деп амандық-саулық сұрасқан. Қазақтар малды тек пайдаланып қана қоймаған, олардың бабын тауып бағып-күтудің де жай-жапсарын, қасиетін, ерекшелігін жақсы білген, сынаған. Төрт түлік малдың ішіндегі ең қасиеттісі түйе болып есептелген. Ол қырық күн шөлге шыдамды, жүк артса – көлік, жесе – ет, ал жүні киімге жараған. Қазақтар түйенің жүнінен түйе жүн шекпендер киген, ол жеңіл
Құрамында ине, ит, көз сөздері бар фразеологизмдерді қатыстырып, 6 сөйлем жазу.
Жерлесіміз Қуандық Рахымның туған қаласында өткен концертінде ине шаншар жер болған жоқ (зал толық болды, бос орын болған жоқ деген мағынада).
Әдетте, қолөнер үйірмесіне қатысатын қыз балалардың барлығы иненің көзінен өткендей болады (пысық деген мағынада).
Бүгін таңертең есік алдында көрші апайлар бір – бірінің ит терілерін басына қаптап жатқаннан оянып кеттім (ұрысу деген мағынада).
Хамит оқу бітірердің алдында емтихандарын уақтылы тапсыра алмай, әбден ит болды (қор болды, қиналды деген мағынада).
Дүкен аралап жүріп, жанымда жүрген құрбымнан көз жазып қалдым (адасып қалдым, жоғалтып алдым деген мағынада).
Көзді ашып – жұмғанша кезекті оқу жылы да аяқталып қалыпты (тез деген мағынада).