Объяснение:
Бауыржан Момышұлы (24 желтоқсан 1910 жыл - 10 маусым 1982 жыл) — Кеңес одағының батыры, жазушы, Екінші дүниежүзілік соғыстың даңқты жауынгері, әскери қолбасшы, стратег және тактик.[1]
Батыс майданындағы 16 армияның 316 (1941 жылдың қарашасынан бастап 8-гвардиялық Қызылту атқыштар дивизиясы 1073 атқыштар полкінің (1941 жылдың қарашасынан 19 Гвардия полкі) және батальон командирі. Ұлы Отан соғысына генерал-майор И.В. Панфилов басқарған әйгілі дивизиясының құрамында 1941 жылдың қыркүйек айынан бастап қатысты. Батальон командирі ретінде аға лейтенант Бауыржан Момышұлы Мәскеу үшін шайқаста 207 рет ұрысқа қатысты. 1941 жылдың 16-18 қараша күндері вермахтың Мәскеу бағытында екінші мәрте жасаған жорығы кезінде аға лейтенант Момышұлы басқарған батальон дивизиядан қашықта, Матронино деревнясының жанында Волоколамск тасжолында асқан ерлікпен ұрыс жүргізді. Білікті комбаттың басшылығы арқасында 3 күн бойы фашистер шабуылын тойтарып, батальон үлкен шығынсыз, ұрысқа қабілетті жағдайда қоршаудан шығады
Вообще, если бы читатели могли прочитать роман в то время, они наверняка заметили бы перекличку описанной библейской истории с современностью. Решения Синедриона и Понтия Пилата напоминают решения рапповцев, Главреперт-кома и других современных Булгакову официальных организаций. Схожесть — в зверском, оголтелом фанатизме, в страхе перед инакомыслием. Булгаков знал твердо, что опубликовать роман он не сможет, что рано или поздно он будет распят за этот роман. Но в писателе жила слабая надежда на здравый смысл современного ему «прокуратора». Не сбылось. Материал с сайта http://iEssay.ru Герой романа Мастера, Иешуа Га-Ноцри, приговорен. Его мирные речи, отвергающие насилие, опасней для власти, чем прямой призыв к мятежу. Иешуа опаснее убийцы, которого помиловал Понтий Пилат. И, хотя Иешуа сумел покорить прокуратора своим умом и удивительной силой слова, Пилат отправляет на смерть именно его, боясь за себя, за свою карьеру. Как политик Понтий Пилат победил, но потерпел поражение перед великой силой духа. И прокуратор это понял. Понтий Пилат напоминал Булгакову некоторых современных писателю политиков и государственных деятелей. Но есть существенное различие: расправа над невинным стоила Пилату тяжелых душевных мучений, а современным писателю политикам удавалось избежать даже укоров собственной совести. Так библейский сюжет соприкоснулся с реальной жизнью.