1936 жылдың 15 қазанда Алматы облысының Қапал ауданындағы Қоңыр ауылында туған. Найман руынан шыққан.[1]
1957-1963 жж. ҚазМУ-де сырттай оқыған, 1971 жылы Мәскеудегі Жоғары әдеби курсты бітірген.
1954-1962 жж. туған ауылында колхозшы, мұғалім, аудандық, облыстық газеттердің әдеби қызметкері, 1962-1972 жж. «Жұлдыз» журналында, «Қазақ әдебиеті» газетінде бөлім меңгерушісі, Қазақстан Жазушылар одағында кеңесші, Көркем әдебиетті насихаттау бюросының директоры, 1972-1977 жж. Қазақстан КП Орталық Комитетінде жауапты қызметкер, 1977-1980 жж. «Қазақ әдебиеті» газетінің бас редакторы, 1980-1984 жж. Қазақстан Жазушылар одағының хатшысы, 1984-1986 жж. «Жазушы» ба директоры, 1988-1991 жж. ҚЖО-ның екінші хатшысы болған.
XI сайланған Қазақ КСР Жоғарғы Кеңесінің депутаты.
В любом художественном произведении, особенно драматическом, речь персонажа - один из самых важных факторов, из которых складывается образ героя. Речь персонажа раскрывает и его внутренний мир, многое говорит о его образе жизни. Именно речь автору сделать тот или иной образ запоминающимся, выделить его на фоне остальных.
Речь Софьи - героини комедии Грибоедова "Горе от ума" - многое может сказать о девушке. Она говорит правильным литературным языком, что говорит о ее образованности, уме и начитанности. Выражения Софьи очень метки и образны: «Не человек - змея», «Герой не моего романа». «Счастливые часов не наблюдают».
Кроме того, ее манера говорить свидетельствует о недюжинном характере. Она из тех людей, о которых говорят: "За словом в карман не полезет". наприммер, многие ее разговоры с Чацким можно назвать пикировками. Софья, семнадцатилетняя девушка, вполне может на равных посостязаться в остроумии с александром Андреичем. В ее репликах встречается и ирония, и сарказм. Поэтому можно сделать однозначный вывод, что Софья - девушка весьма неглупая и с характером. Ну, а то, что она романтична, сентиментальна и несколько наивна, так это от молодости и увлечения французскими романами.